Bırak O Sıfatı Hak Edenler Taşısın

• 15 Mart 2016 Salı 18:39:19

Sana merhaba demek isterdim ama inan ki içimden gelmiyor. Hiç tanımadım seni, varlığın yokluk benim için. En kötüsü de bu zaten yaşadığın halde yoksun. Neden diye sorsam cevap verebilecek misin? Belki verirsin fakat hangi cevabın beni tatmin eder, geçen 22 seneyi silip atmamı sağlar. Söyleyince kolay geliyor değil mi kulağa. Tam olarak 22 sene. Sihirbaz değilsin biliyorum lakin şapkadan tavşan çıkarır gibi bizi hayatından nasıl çıkarttın.
Şunu bil; seni zerre kadar sevmiyorum, önemsemiyorum, nefret de etmiyorum. Bir anlamın yok içimde, benim için herkes gibisin. Bu arada oğlum, evladım, sizi seviyorum masalları okuyordun ya hatırlarsın muhtemelen 2-3 sene geçti üzerinden. Sesini bile en son o zaman duydum, son oldu zaten o da. Çok uzakta değilsin, bir şehir yanımda. Zor mu geldi oradan kalkıp gelmek. Sen de haklısın gerçi, neden gelesin, ayakkabın toz olur, eteğine çamur sıçrar, göz zevkini bozarız senin. Sahi gerçekten biz senin için neyiz, bizi tanıyor musun? Adımızı hatırlıyor musun? Hayatına açtığın yeni sayfada geride kalan kirli yapraklar mıyız? Boyum kaç? Gözlerim ne renk? Hangi yemekleri severim? Nelerden nefret ederim? Çok soru sordum galiba, kusura bak lütfen.!!
Gitmek sana kolay geldi değil mi. Peki ‘’ben gidersem bunlar ne yapar’’ demedin mi hiç. Bu yaşıma kadar nasıl geldim haberin bile yoktur senin. Kaybetmek, kıskançlık, yalnızlık samimi arkadaşlarım oldu. En çok da yalnızlık. Etle tırnak gibiyiz sağ olsun hiç bırakmıyor beni, dertlerimi dinliyor. Küçükken bir şey anlamıyorsun gerçi, oynadığın saçma sapan oyunlar üzerini kapatıyor herşeyin. Biraz büyüdüğün zaman tenine batan iğneyi hissediyorsun. İnsanların acıyan gözlerle bakması ne demek sen bilir misin? Bana değil de sana bakmaları lazım aslında. Asıl acınılacak kişi sensin. Kolayı seçip kaçtığın için sana acımaları lazım. Ve ben sana acıyorum. Türkçeyi bırak dünyada ki hiçbir dilde içimdekileri anlatacak kelime örgüsü bulunmuyor.
Sen bilmezsin, ben çok yaramazdım zaten düşe kalka geldim bu zamana kadar. Hep dizim kanardı, öpeyim de geçsin diyen bir annem olmadı, nereye gidiyorsun diyen, geç kalma diyen yada babam sinirli olduğu zaman bizi ona karşı savunan bir annem olmadı. Yaşlı, yüzündeki kırışıklıklarda tarih yatan bir çınarın gölgesinde serinledim. Dünyanın yükünü kambur belinde taşıyordu sanki ve o haliyle bizimle hala ilgileniyor. Sen ara sıra aklıma geliyorsun, yanlış anlama sevdiğimden yada özlediğimden değil sadece aklıma geliyorsun o kadar. Orada bile fazla durmuyorsun. Bu saatten sonra değil aklımda yanımda olsan umurumda değil, ihanet edemem onun sevgisine. 3-5 şiir karalamıştım adına hiç yakışmayan anne sıfatına. Bir kaçı ağır cümlelerden oluşuyordu. Dediğim gibi acıyorum sana, attım o yüzden onları. Sadece adını biliyorum kimlikte yazan bir de sıfatını biliyorum benim için hiçbir anlam taşımayan. Eskileri yad edip de hatrına düşersem duygulanıp sakın gelme, bari bu sefer bırak da o kadınla mutlu olayım.

Gittiğin için mutluyum demiyorum
Ama kalsaydın mutlu olabilirdik biliyorum
Zaman geriye aksa bile
Bundan sonra hayatımda seni istemiyorum