Yangın ve Sen

• 7 Mart 2016 Pazartesi 18:37:43

Uyuduğun zaman cephaneyi örter gibi üstümü örtüp kendimi güvende hissettiğim soğuk gecelerde bir anda habersiz cephaneyi ateşe veriyorsun . İnfilak ederek , sarsıntıyla uyanıyorum.
Özlemek o yakıcı istek herseyin önem sırasını birdenbire değiştiriyor. Bunları paylaşacak kimsem yok , özlediğim cok uzaklarda...baska bir ülkenin başka bir kentinde. Herkese yabancı oluyorum. Yanımda olmasını istediğim , özlediğim yanına bile yaklaşmadığım o insanın bütün saatleri bambaşka insanlar arasında geçiyor. Soğuk kentte kıpkızıl bir alev gibi beliren o özlediğim insan o kente hic yakışmayacak.
Hayallerimdeki kadın beni büyülüyor , tutsak ediyor , varlığına tapıyorum. Başımı serabına yaslayıp uyurken , yaşamın verebileceği ne güzellik varsa duyumsuyorum. İç sıkıntılarım kayboluyor , cephanedeki yangına bir bahar yağmuru gibi çöküp usulca yine terk ediyorsun...