aslında dinimiz korkuya önem verir başta Allah korkusu yaşam bile korkularımızın yönünde geçit vermez mi ama bizler çığırdan çıktığımız içindir ki korkuyu saklı kent gibi gizler erkekliği lekelemeyiz güya erkekler ağlamaz ya aslında korku insanlığın ilk belirtisidir dost bir cani korkusuz olur zira hiçbir şeyi kalmamıştır derin ve çok önemli bir konu başarı ile kaleme alan yüreğini kutlar sevgiler sunarım...

Agatha Christie'nin Pera Palas Otelde kaldığı da söylenir

Edgar Allan Poe'nin "Annabel Lee" adlı şiirini de bir başka severim
Verdiğiniz korku hikâyesi alıntısının korkutucu yönünü yıllar önce öyküyü okumak suretiyle yaşadığımı özellikle söylemeliyim


Efendim! Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza selam ve saygılarımla...

Poe bir çok yazarın öncüsü olmuştur Batı edebiyatında. Lovecraft'ten Stephen King'e, Jules Verne'den Baudelaire'e kadar bir çok kişiyi etkilemiştir. Karanlık edebiyatın duayenlerinden sayılsa da, farklı tarzda öyküleri de oldukça fazladır. Poe'yu diğerlerinden ayıran özelliği ise bence bir kaç öyküsü dışında gerçek korku öğelerini kullanması ve insanın karanlık tarafını ortaya çıkarmasıdır.

Lovecraft ise insanın bilinmeyene karşı duyduğu korkuyu kullanır. Gece dışarıda dolaşanlar, yerin altındakiler, dünyanın eski sahipleri, karanlıklar ve mezarlardan beslenir.

Her iki yazar da Stephen King gibi insanı ayrıntıya boğmamışlardır. Kısa öykülerinde çoğu zaman giriş kısmında kendini gelişme içinde bulursun, ne olduğunu anlamadan sonuca ulaşırsın.

Bizde ise korku öğeleri genellikle din destekli olduğundan (yanlış anlaşılmasın, zombi, vampir gibi varlıklar yerine dini kitaplarda geçen cin, ifrit, şeytan gibi varlıklar) pek değinilmemiş olduğunu düşünüyorum. Kulaktan kulağa anlatılan veya herkesin bir şekilde birinci veya ikinci ağızdan duyduğu olaylar varken, edebiyata malzeme edilmekte geç kaldığını düşünüyorum. Kaldı ki sinema sektöründe bile daha yeni yeni bazı tabular yıkılıp korkuların üzerine gidilmeye başlandı. Bundan sonra da her alanda devamı gelir diye düşünüyorum.

Elinize sağlık, selamlar saygılar.

Güzel denemenizi okuduktan sonra şöyle bir düşündüm ve "Korku" imajını yazmanın çok zor olabildiğini ve güçlü bir kalemin başarabileceğini hissettim.

Öyle ya; yazar korkuyu laf olsun diye yazarsa okuru cezbedemez. Oysa okur korkuyu her satırda hissedebilmeli, tabir yerindeyse o korkuyu her nefesinde ruhunda hissedebilmeli, korkunun eşiğini atlayıp geçebilmelidir.

Bunu okura yaşatacak olan yazar olduğuna göre; işi zordur bu tür roman, öykü, tiyatro, senaryo yazarlarının.

Tebrik ederim bir solukta okunabilecek kadar akıcı kaleminizi.
Nicelerine...

çok ilginç bir konuyu çok güzel kaleme almışsınız

okuduğum kitapları ve izlediğim filmleri düşündüm

bizim edebiyatımız çok az yer vermiş korkuya

bana ilham kaynağı oldunuz, sanırım bundan sonra korku ile ilgili bir şeyler yazacağım

paylaşıma teşekkürler

selam ve saygılar

Bugün yayınlanan KÖKÜ MAZİDE BİR ATİ (Levent Taner) ,KORKUNUN EDEBİYATI (Semiray Emre), Boşlukta Düşünmek (Turgay Çoşkun) okuduğum üç güzel câlışmanında güne gelmesini dilerim.

Düşündüren çalışmalar, en güzel katkıyı insana sunması, okuyucusuna da ayrı bir zevk katar.


Tekrar Saygılar.

Değişik, güzel bir bakış açısı...
Korku da çok hissedilen bir duygu olduğuna göre edebiyatta daha çok işlenebilir,ama bu klasik anlatımdan uzak farklı anlatım ve iyi bir kurguyla gerçekleştirilebilir ancak.

Korku temasına sıcak bak-a-masam bile edebiyatın farklı,heyecanlı bir dalı olabilir.

Ecel ile elem ! Her ikisinin arasında korku, büyür ya da küçülür ...Dünyanın bir yanından diğer bir yanına, korku ne kadar el değiştiriyorsa o kadar da şekil değiştiriyor.

Korkunun aslında cağlarıda var. Bazı dönemlerde korku kendini büyüttüğü gibi tam tersini de yaşayabiliyor. Bu durum, insanın zekası ile aynı seyri yaşar. İnsan büyüdükçe bazı korkuları büyüdüğü gibi tam terside olabiliyor.


Bütün bu korkuların insan hayatının her zerresine islemesi ,edebiyat için kaçınılmaz konular arasına girmesine en güzel neden bence. Korku merak, sır, olağanüstü gibi kelimelerin üzerinden yürüyebilir. Böylece konu edilen her şey okuyucuyu konuya daha fazla bağlayabilir.


Korkmak guzel bir duygudur. Korkuyu edebiyatta tanımak ve ona orada saygı duymakta başka bir güzelliktir



" çok edebiyat, az korkular dilerim "



Tebrikler





Sevgiler

Korkularınzı sevin gibi bir durum buda ' insanı başarıya götüren duyulardan bir tanesi aslında ' çünkü yenilğiye karşı koymanın bir başka yolu' bana göre. hayale(t) olsun :)

korkunun edebiyatı olurmu demeyin bayağı bi güzel olmuş ! kıymetli kalem Semiray Hanfendi'den sevgilerim ile tebrikler.

beren yılmaz tarafından 2/4/2016 10:15:13 PM zamanında düzenlenmiştir.

korkuyu esas alan epey hazırlık yapılmış güzel bir makale.
korku insan içindir bu durumda inanların korkularında farklı farklı olacaktır elbette.
korkuların edebiyat ta malzeme olarak kullanılması da normaldir ve bu konuda çok eser vardır.
ilgiyle okudum emeğinize sağlık

İlginç bir yazı.

Öncelikle hemen belirteyim ki hiç dikkat etmediğim bir noktaya çok güzel temas etmişsiniz. Gerçekten de batı edebiyatı ya da film endüstrisinde korku daha korkunç. Sebebi sanırım korkunun kaynağının insan olması. Mesela çocukluk ve gençlik yıllarımda seyrettiğim o ejderhalı filmler hiç bir şekilde korkutmamıştır beni ama bir Sapık, Şeytan ( Excortist yazılıyordu sanırım), Hannibal, tüylerimin diken diken olmasına sebep olmuştur.

Bir diğer husus gerçekten de özellikle Türk Edebiyatında korku teması neredeyse yok gibidir. Mesela ben bilmiyorum bizde korku romanı var mı? Oysa özellikle zamanımızda oldukça sevilen ve beğenilen bir tür korku.

Üzerinde ciddiyetle durmak gerekir bence.

Selam ve sevgilerimle.