Alışkanlıklarımız ;))

• 1 Şubat 2016 Pazartesi 00:52:54

Eski alışkanlıklarımızdan ne kaldı şimdi, kandille aydınlanan gecemizi floransanlar aldı, sonra telgraf ve mektup vardı onların yerini internet dünyası aldı, evet hızlı ulaşım içi güzel bir değişimdi, haftaları beklemiyoruz ya da postacı geri getirmiyor adresi değiştiği için kağıda bıraktığımız duygularımızı…

Eskiden ben küçükken teyyareler (uçaklar) vardı her gördüğümüzde kelebeklerde olduğu gibi peşine düşer uzakta birisi varsa selam yollardık, hiç bilmedik teyyaralerin selamlarımızı alıp almadığını…ama biz aldı kabul edip mutlu mutlu gülümsedik birbirimize…büyüdükçe gülümseyişiz mahsunlaştı, kaçan ya göçen olduk yoksul bir baş taşıdık sırtımızda…anlatamadık kendimizi.

Büyüklerimiz elini öptüklerimiz geldi aklıma, kimisi bitirdi yolculuğunu geride ezik hatıralar bırakarak, ama ustanın dediği gibi “giden memnun ki yerinden dönen yok seferinde” onlardan dinlediklerimizse kulağımızın bir köşesinde takılı kaldı. Kimi savaş dönemlerindeki anılarıyla meşguldü nasıl düşmanı alt ettiğini ve nasıl canın siper ettiğini bir masal yazıyor gibi dökerdi kandilin aydınlığında…biz dinlerdik hayal ederdik savaş nasıl oluyor diye, yine büyüdükçe öğrendik savaş masum insanların katliamı oluyormuş.

Hatırlar mısınız küçükken dinlediğiniz hikayeleri benim çocuk hikayelerim olmadı, yaşanmış masallardı dinlediğim uyku hak getire sohbetler de dem vardı o vakit. Birileri hep bozuyordu yaşantımızı verilen sözler ağzımızdaki çürük dişimiz gibi ağrı yapıyordu. Gün geldi ağrılarda alışkanlığımız oldu. Bizler muhabbetin aç çocukları olduk, bizler yıkılmışlığımızı resme yapıştırdık ve yine bizler kendi ellerimizle mutluluğumuzu demir parmaklıklar arasında bıraktık. Çünkü alışkanlıklarımızın esiri değişimin acemisi olduk, gelişimin hayali güzelin ağlayışı oldu attığımız her adım…

Bizler dostu muhabbette aradık, bizler acıyı gülüşü silip ağlayışın üstüne maske taktık, kendi aynamız olan sesimizi kıstık, aşk ile geldiğimiz hayata küfürler bıraktık…

Tebessüm aynamızdır, kahkahamız anlık sevinçlerimiz…kendi çocukluğumuzun yıkıntılarını çocuklara miras bırakmayalım...benimle var mısın!
ilknur köknar (Sokak Kaçkınından)