RAFİA


Yarın Rafia’nın doğum günü ama kutlama yapacağımızı sanmıyorum. Ben aynıyım. Ya o ? O çok değişti, eski Rafia değil artık.Bütün arkadaşlarında gece yatısına kaldığından bahsetti. Olacağından değildi ama bende’ Bir bende kalmadın’ dedim. verdiği cevabla kalbimin ta ortasından yaraladı beni.
’Eğe evin iki odalı olsa idi kalırdım’ Anladım ki beni hiç tanımamış, yada kendimi iyi tanıtamamıştım.
Yanına oturdum sarıldım. Başını omzuma yasladı. Kendi kendime konuşur gibi anlattım durdum. sesini hiç çıkartmadı. sadece dinledi. Burnumu saçlarının arasına gömdüm, kokusunu içime çektim.Kokladım, kokladım.Pazar sabahları bana banyo yapıp geldiği gibi Rafia kokuyordu.Bu akşam bir şeyi daha iyi anladım.Artık Rafia bana değil başkasına aitti. Benim için değişen pek bir şey olmayacak. Zira kendide biliyordu ki ruhu ben ölünceye kadar yüreğimde tutuklu kalacaktı.

Tuğrul Ahmet Pekel
Ocak/2016