ÇOCUKLUK İŞTE...

• 15 Ocak 2007 Pazartesi 14:29:06

Çocukluk, en güzel günlerdi sanırım hatırlanacak. En güzel ve en berrak hayallerin yüzdüğü, çocukluk...
Çocukluğum gözlerimin önüne geldiğinde, içimde öyle bir his oluşuyor ki(bu hissi bilmeyen yoktur.)anlatamam.
Aslında bazı benzetmelerle anlatabilirim, ama yeterli olacağını sanmıyorum, bu hissi anlatmaya:

Göl kenarında tek başına dolaşmaya benziyordu mesela.
Herhangi bir bankta oturup, yeşil renkli arabaları saymaya...
Bütün dertleri sallayıp, tüm aklından geçenleri denemeye...
Sevdiğin aklına geldiğinde, fotoğraflarını öpmeye...
Fotoğraflara bakarken, unuttuklarını hatırlamaya...
Pencereden dışarıya bakarken, kuşların görüş alanından geçmesine...
Çimlerin üzerinde yatarken, hayallere dalmaya...
Çimlerin üzerinde yuvarlanmaya...
Güzel bir günün ardından, yorgunluk kahvesi içmeye...

Söyleyebilmekti tüm hayallerini;
Bir yıldız eşliğinde, çimlerin üzerinde...
Gülebilmekti doya doya, içten ama...
Ağlayabilmekti, istediklerin yapılmadığında...
En berrak denizlerde,
Korkusuzca...Saf duygularla...
Bakabilmekti hayata.

Belki de daha fazlası...Bence daha fazlası...
Çocukluk böyle bir anı işte...