Pazar sohbeti 2 Pastoral bakış
Pazar sohbeti 2 Pastoral bakış
Dere dediniz de aklıma geldi
neler çağrıştırmıyor ki çocukluğumdan
seneler seneler öncesi
yukardan aşağı korkunç gürültüsüyle gelen sel
önüne katıp her şeyi
can da almıştı
acısını içine sığdırmyan analar ağıt yakmıştı
hatırlıyorum hayal meyal
sonra çok sonraları bahar geldiğinde kuzular
dere kenarında otlar
ve siyah minik sevimli keçilerle paylaşırlardı
onları sevmek bahanesiyle
bir okul kaçağı
baharın ayartan rehavetiyle
dikizlerdi komşu evin kızını
o da bir minik siyah keçi
bir ana kuzusu
komşu kızın adını minik koyduğu
okul yakın her daim karşılaşır bakışırlar
kaçamak
bir nazar bile yeter
o yıllarda lütuftur bilene
yirmisinden sonra boy atar
daha bir alımlı çalımlı
bir fidan olur
bilinmez dal budak nereye gider
yine biraz gerilerde
kış ayaz don gecelerde
ölüsü dereye atılan minik kediler
bir nokta bir beyaz benek
bir ceset
gel de anlat evin küçük kızına
iki gözü iki çeşme
gidip gidip ağlar ölmüş kedilerine
bahçeye de gömülür zaman zaman
ne kadar ihtimam gösterilse de
ne kadar sevilse de
aah hatıralar depreşir
kolunun üzerinde mırıldayan yavru kediyle
mır mır mır
çok sonralarıydı kapanmıştı ya dere
şimdi yeniden dönüp o günlere
pastoral bir bakışla bakıyorum da
derenin arkasında bir ev bir bahçe
meyve sebze bahçesi bir kaç tavuk
evi geçindiren bir inek
taze süt taze yumurta
her daim sarı kız follukta
maydanoz fesleğen
bahçenin çakır gözlü sakininden
şimdi gidip baksak ne var neler değişmiş
zamanın değirmeninde
kalmışmıdır bir tanıdık yüz
bir yeşillik aşina
bir ot parçası bir yeşil gözlü çemen
belki yine meleyen bir kuzu
evlenmiş çoluk çocuğa karışmış mıdır
bahçeli evin kızı
ve varmı ki çakır gözlü bebeler ardı sıra
koşturup duran
sarmanlar tekirler
ve durup düşünüyorum bir an
alabildiğine uzanan birbiri üzerine yıkılmış evler
bir beceriksiz ressam elinden çıkmış
ikinci el bir resim
ve çarpık mimari
selli deresiyle bile
nasıl da güzeldi o eskiler
ve mazideki minikler
13/Haziran/2010/Pazar/Ankara
Yüksel Nimet Apel
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.