KaLPTeN GeLeN HiKaYe

• 25 Temmuz 2008 Cuma 11:42:50

Kalbimden bir hikaye işittim;

Bir genç ve dünyasının nasıl yıkıldığına dair bir hikaye....

Hepsi gencin hayatını tamamladığına inandığı bir kızı sevmesiyle başladı.

Gencin onu düşündüğü zamanlarda kalbi öyle güçlü atıyordu ki;tarife ne kelimelerim

yeter,ne de dünya kelamı....

Herkes gibi onlarda bir çift olmak istediler,birbirlerinde hiç bir kusur görmüyorlardı bu ilk

zamanlarında aşklarının...

Haftalar,aylar geçti ilişkilerinin üzerinden ve daha da derin bir aşka düşüp birbirlerini

daha da fazla sevmeye başladılar....

Ta ki bir güne kadar;

Birden haberdar oldular dünyadaki kötülüklerden ve zedelendi o anda yüreklerindeki o saf

duygular,nasıl olduysa birden adil olmayan bir yaşama dönüştü hayatları...

Kız farkına vardı gençten kurtulmaktan başka kazanmanın yolu yoktu hayatta,daha güzel

bir yaşam için kurtulmalıydı kendini seven bu gençten ve dedi gence ;hadi git bitti

Artık bu sefil ilişkimiz sen gitmezsen,ben giderim...

Şaşırdı birden genç ve uzandı kolları kıza doğru ve kız itti gencin elini ve fısıldadı;Hayır diye....

Döndü birden yanaklarından süzülen gözyaşları içinde diğer tarafa kıza göstermemek istercesine...

Ve suskun,konuşmayı unutmuş bir şekilde hıçkırarak ağlayarak baktı kızın gözlerinin içine....

Ve ayrıldılar,bundan sonra en zor günlerini yaşadı genç zindana dönüşen evinin kasvetli odalarında...

Tam ve kusursuz bir yalnızlığa düştü genç,annesi ve ailesi de çok üzüldü bu yaşadığı duruma...

Babası dedi:’Aldırma kadın milleti anlamsı güçtür onları,seversin yaranamazsın,sevmezsin kurtulamazsın...’’

Kız kardeşi dedi;’Hadi düzeleceksin,yendien hayata döneceksin’’

Okulda arkadaşları dahi farkında değillerdi onun okula geldiğinin çünkü yaşayan bir cenazeden farkı yoktu artık yaşamının...

Yaşamının rengi yoktu,sadece ama sadece siyah ve beyazdı artık hayat ona göre...

Hep mücadele etti sıkıntılarıyal ve ızdırabıyla uyuyamadı bu yüzden geceler boyunca...

Ve bir gün karar verdi aniden;

Daha fazla üzülmeyceğim ve denemeyceğim onu kazanmayı,beni sevmeyeni sevmem bir daha dedi ve sustu...

Görmezden geldi içinde kanayan duyguları ve kızı özleyen yanlarını hep ihmal etti,kurtulmak için bu aşkın acısından...

Bir günkızı yoda gördü genç,yürüyemedi o anda ayakaları daha fazla,sanki bağlandı ve çakıldı yere tüm vücuduyla...

Ta ki kız ona ’merhaba’ diyene kadar...

Genç baktı hüzünle kıza sizinle konuşuyor muyuz dedi...

Kız ise koluna girdi aniden gülümseyerek ve beraber yürümeye başladılar sahil yolunda...

Ve o günden sonra her gün biraz daha fazla konuştular ve biraz daha görüşmeye başladılar,yeniden alevlenmişti o eski aşkları...

Her nasılsa bu sefer kaderin adaletsizliği ortaya çıktı...

Her şey maziye döndü ve anılar sürüklenmeye başladı tekrardan...

Ecel rüzgarı alıp gitti kızın canını ve yıktı başına gencin bütün dünyasını...

Cenazesini koyarken genç en güçlü haykırışlarıyla ağlıyordu iniltilerle;
Diyordu;

Ne kadar donuk şimdi o güzel yüzün,ne kadar solgun gülünce içi gülen gözleri sanki buz tutmuş bir misket gibi...

Son bir kez tuttu genç sevdiğinin elini ve dedi ona;

Unutma sonsuza dek seveceğim seni,her ne yapsam silemeyeceğim seni...

Biliyorum bu hikayeyi çünkü bu hikaye benim hakkımda...
SAYGILARIMLA
M.ZAHİD AY(24.7.2008)