- Kayıp Zamanlar -

• 5 Kasım 2015 Perşembe 23:35:21

( Sözün Özü )

Zaman gönül eyler halleriyle ve fütursuzca verdiği acılarla damarlarımızdaki kanı çeke çeke bizi sırata ite ite koşar adım ilerliyor... Ve biz bütün bu yok oluşa çıkan labirent kuytularında yaşamaya , biraz olsun mutluluğu ve huzuru bulmaya çalışıyoruz.. bizimle sandığımız bütün insanların , bizim sandığımız bütün eşyaların günün birinde heplikten çıkıp hiçlik olacağını kavramak o kadar da zor olmasa gerek oysa..

...

Evet bir yaşam kaygısı taşıyoruz büyük bir endişeyle birlikte yüreklerimizde.. Her güne telaşla heyecanla ve stresle açıyoruz gözlerimizi..Acaba bugün ne olacak , acaba işimde başarılı olacak mıyım acaba istediklerim bugün gerçek olacak mı, bugün neye çok şaşırıp neye çok mutlu olacağım v.s. Hep buna benzer şeyler işte.. Hayata yetişmeye çalışmaktan anı yaşayamaz olup ayak uyduramadığımız bütün zaman kavramlarından, huzurlu ve mutlu geçmeyen bütün yaşanmışlıklarımızdan şikayet ediyoruz.. Ve bilmiyoruz ki şikayet ederken bile zamandan kaybediyoruz..