Sevmek,Değer vermek...

• 15 Ekim 2015 Perşembe 12:59:25

Sonbahar yavaş yavaş yerini kışa bırakmaya hazırlanırken buğulu penceremden deli gibi yağan yağmuru ve yürüyen şemsiyeleri izlemeye koyulurum. Sanki o an yağmur gözyaşımla yarış yapıyor.
Yorucu bir yazdan üzücü bir sonbahara üzücü sonbahardan akıbeti bilinmez kış mevsimine hızla akarken zaman, avuçlarımda birikmiş özlemlerime dalar gözlerim; tıpkı yağmura daldığı gibi…
Ormanlar yoruldu, her yaprak kendi ağacına veda ederek toprağa karışırken yağmurun şen kahkahası artıyor. Ceviz ağaçları, kestane ağaçları mutlu bugünlerde; uzun zaman gebe kaldığı mutluluğa kavuşuyor…
Bense her zamanki gibi kulaklığımı takıp tozpembe hayallere dalıyorum
Hayal dünyamda 5 mevsim vardır ve ben hep 5. Mevsimde yaşıyorum. Diğer 4 mevsimi zaten gerçek dünyada görüyorum.
Özlemlerim biriktikçe yükümün ağırlaştığını hissediyorum. Özlediğim kişiyi arayıp sesini duyabilmek için elimi telefona atıp numarasını tuşluyorum tam arama tuşuna basacakken bir ses engel oluyor bana: “Aradın söyledin ne olacak? Seni anlayacak mı? umurunda olacak mısın? Sana değer verecek mi? hattın diğer ucundaki insan ‘ne saçmalıyor bu?’ demeyecek mi?” son derece haklı…
Sanırım verdiğim değerin karşılığı olmadığını fark ettim ya da yavaş yavaş depresyona giriyorum. İnternette gezinirken bir bilgi sayfasında paylaşılan bir bilgiye takılıyor gözlerim: “Sevdiğiniz insanların sizi sevmediğini düşünmeye başlamanız depresyona giriş yaptığınıza işarettir.” Sanırım beni anlatıyor. Biliyorum da bu deli hallerimi ağır travmalar geçirmiş bir insanım bu konu yüzünden. Yine aynı sayfada başka bir yazı dikkatimi çekiyor: “İnsanlar sevmekten değil, geri sevilmemekten korkar.” Bu yazı da beni özetliyor. (beni özetlediği gibi birçok insanı da özetlediğinden adım gibi eminim.) evet artık sevmeye, değer vermeye korkuyorum. Korkumun nedeni geri sevilmemek, geri değer görmemek. Bunu düşünmek beni çok ürpertiyor. Oysaki sevmek dünyanın en güzel duygularından biri değil midir? Belki de güzel olan her şeyin ağır bedeli olduğu için böyle acı çekeriz.
Sevmek kalbe şifa veriyor, yüzü güzelleştiriyor. Mutluluk kaynağının ta kendisidir.
Ama gelgelelim sevginin nefrete dönüşmesi her şeyi altüst eder. Kalp artık yavaş yavaş solmaya, o güzel duygulardan mahrum kalmaya başlar.
Nefret etmek zehirli sarmaşıktır, yüzleri, ve tavırları çirkinleştirir kalbi süründürerek öldürür. Sonucu ne olursa olsun sevmek gerekir.
İnsanlar birbirini sevmediği İçin dünyamız ağır travmalar geçiriyor. Dünyamızın güzelleşmesi için kendimizden başlamalıyız önce. Çünkü dünyayı güzelleştirecek olan tek şey sevgidir.
Nice sevmelere…