KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 893 Okunma
- 5 Yorum
- 0 Beğeni
Acısı bol günlükler-3 " BİTTİ; BÜTÜN KIŞLAR GİBİ"
Parmağındaki halkayı boynuna geçiriyor önce,
ardından kalbime.
Ne oluyorsa o an oluyor işte.Dünya yerle bir oluyor sonra, dağlar kopuyor yerinden, taşlar çatlıyor hırsından, acısından.Tarifi mümkün olmayan bir ağrı sol kapakçıkta perçinlemekte. Sızlayan yerler darmadağın,kırılan dallar mahzun, bütün kuşlar hüzünlü bir türküyü söylemekte.
Kalemimin ucu yangın yeri. Yazdığım gibi çizdiğim cümlelerle dolu sayfalar. Kursağımda can çekişen sessizliğim binlerce kez idam sehpasına çekiyor kör karanlık düşüncelerimi. Gözü yaşlı uyandığım gecelerde hep başka bir hayale sarılan ellerini izledim, başka bir yüze bakan gözlerini. Öldürdüğü yerimi gizledim günlerce.
Bütün renklerden biraz var üzerimde. En çok da hüzün siyahı. Her şey bir kenara da insan öldürdüğünü özler mi? Kaç kez vicdanına yenik düşer de susar, kaç kez ağlar hıçkırarak gizlice odalarda. Kaç yangın başlar içinde kimse görmez?
Kaç kez ölmez insan? Toprakla buluşmadan kaç kez daha tanışır ölümün o kör çehresiyle. Kilometreler değil, değil saatler ve günler,geceler...
Bir ölümlük yol var aramızda oysa bütün tel örgüler yalan söyler.
Haydi uyu, kısacık bir rüya bu.
Uyandığında her şey geçecek.
Ve farzedeceğiz ki ne benim sol yanımda neşter kesiği, ne senin mahkemende idam hükümleri.
Bitti,
bütün kışlar gibi.
Hiçbir zaman açılmayacak o demir kapılar ve yine biliyorum ki sen hiçbir şarkıda beni anlamayacaksın.
Gitti,
bütün kuşlar ümidi sırtlayarak kanatlarında.
Demir kapılar açılmayacak oysa hiç ve sen hiçbir şarkıda beni hatırlayıp,
ağlamayacaksın.
N.K-
02.09.2015
MANİSA
YORUMLAR
İnsan,
doğuyor,
bir şekilde yaşıyor ve sonunda ölüyor.
Hayatın evreleri,
hüzün ve mutluluk dediğimiz duygu anaforlarının bitip tükenmeyen çalkantıları nezaretinde tamamlanıyor.
Çalışıyor, çabalıyor,
tam birinden kurtuldum diye düşünürken,
diğerinin kucağına düşüyorsunuz.
Mutluluk girdapları, gerçekten haz veriyor insana,
zamanı çabuk törpülüyor ama,
iş, hüzne gelip dayandı mı,
yandı babam keten helva.
Çık çıkabilirsen işin içinden.
Yaşaması zor, katlanması zor, atlatması zor, unutması ise daha da zor.
Ama,
imkansız da değil hani.
Ne demeli?
Hayat bu.
Çıkışı da var, inişi de.
Ve,
mazideki inişleri hatırlatan buruk cümleler düştüğünde bakış açınıza,
mahzun bir gülümseme gelip yerleşiyor insanın dudaklarına.
Bir gün,
zaman alıp başını çok uzaklara gittiğinde,
o tebessüm,
şimdiki acıların yerini alacaktır şüphesiz.
Duyguları paylaşmak güzel.
Biz,
dünyaya erken gelenler,
hep içimize hapsetmek zorunda kalmıştık da...
Sihirli Kalem
Çok sağ olun efendim, saygımla.
Önce gelir, sonra gider ve en sonunda da biter. Adı her neyse o, ister acı, ister sevda, ister hüzün olsun. Mutlaka bir gün biter.
Ama her kalem de böyle sihirli anlatamaz acıları.
Tebrikler toprağım. sevgilerimle
Sihirli Kalem
Fakat ümit, insandan sonra ölüyor.
Çok sağ olun efendim,
sevgiyle.
Canımm Nuray.
Kalemini çok seviyorum senin.
Bazen gül gibi çoğu kez de kılıç gibi kullanıyorsun.
Bu yazıda kalkan gibi kullanmışsın.
İçindeki yangınların,depremlerin şahitliğini yapıyoruz okuyarak.
Bu arada adım attığın her yerde değerlendiriyorsun kalemini.
Manisa'ya geldin ve haberim olmadı.
Tekrar gelirsen mutlaka haber ver.
Çok öpüyorum,kalemini tebrik ederim.
Kendine iyi bak,çok iyi.
Sevgimle.
Sihirli Kalem
Yarın Manisa'ya geliyorum tekrar.
Saat ikiden sonra görüşelim.
Akşama kadar ordayım.
Arayacağım.
Öpüyorum çokk😉
Düz yazı gibi yazılmış olsa da,
şiir tadında bir yazı bu...
O ne güzel, o ne güçlü cümleler öyle...
Tebrikler...
