Alışmışım Seni Düşünmeye
Alışmışım seni düşünmeye her an.
Yazmaya alıştığım gibi...
Ama seni yazmaya fayda yok!
Çünkü getirmiyor seni bana yazılar.
Düşünüyorum... Her şey boş.
Yazmaya değecek Tek bir mahluk yok... Sen dahil.
Ve bir kelebek...
Bembeyaz ve kanatlarında iki mavi benek...
Neden geldi yanıma...
Yalnızlığa alışmış seni düşünürken...
Yazacak bir şey bulamazken.. .
Çıkıverdi karşıma düşüncelerime inat.
Farkın da değil güzelliğinin.
Bir yerden başka bir yere uçmak mı onun işi?
Yada kendi güzelliğini etrafındakilere göstermek mi?
Bu da olmaz ki. Dedim ya! Farkında değil güzelliğinin.
Onun işi ne o zaman?
Benim gibilere “neden” mi oluşturmak?
Bunu da bilemez. Çünkü yok kalbi.
Sadece güzelliği var, birde kanatları.
Belki uçmaktan da haz almıyor... Ama uçuyor öylesine...
Çiçekten çiçeğe konuyor ve gözden kayboluyor.. .
Ve o gidince aklıma yine sen geliyorsun.
Ve yine buruk bir kalp sana hasret...
Sessiz sessiz yanmaya devam ediyor...
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.