du bakali ne olajak

kUTLUYORUM EFENDİM.sAMİ BEYLE BÖYLESİNE UĞRAŞIYORSUNUZ.İNŞLLLAH YAKINDA BİR TAŞLAMA OLMASIN.SAYGILAR...

Değerli hocam ömrünüz çok olsun ve lütfen arayı uzatmayın efendim. Merakla bekliyoruz.
Can-ı gönülden kutlarım.
Saygılarımla hocam...

Tebrikler hocam heyecan ile devamını bekliyorum. Samı emeklinin sonunu hayır getire bakalım ne olacak.

Bence hemen bitirmeyin; zira suyun gözünü bulmuşsunuz :)
Gerçekten hem eğlenceli hem de kaliteli bir yazı. Bu ikisini bir arada bulmak çoğu zaman mümkün olmuyor.
Kutluyorum Kemal Bey.

Saygılarımla.

Kıymetli hocam

Bakalım diğer bölümde daha neler öğreneceğiz. Eyvallah Sami emeklisinin ‘’WANTED ‘’ dikkat! Aranıyor izlenimi veren bir siması olsa da yine de böyle alavere dalavere işlerin içinde olacağı hiç aklıma gelmezdi.vay be neler oluyormuş hayatta

Gülümseten yazınıza dostluğunuza sağlık

Güne yakışan yazınızı ve kaleminizi kutlarım

Saygı sevgilerimle

Kemal Bey, ne kadar güzel ve akıcı yazıyorsdunuz. Dolaşmadan sarilan bir yumak gibi okurken haz aldım.

Zavalli Ayşecik cadaloz gengeden kurtulacak mı? Samı hoca bir alayım derken beş kaybedecek mi ? meraktayım

Tebrik ederim, saygılar

guzel yuregınıze kalemınıze saglık bukadar degerlı paylasımlarınız ıcın tsk ederım mukemmel yazmısınız samı hocanın sonu ıns ıyı olur :))devamını sabırsızlıkla beklıyorumm saygılar kıymetlı hocam KEMAL bey selam dua ıle kalın

bu sami emekli den ben birazcık huylandım :))) babacuğumla açıklamışsınız ama yok biraz babacuğumdan mı var diye yinede kurcalamadan duramadım....

sonu çabuk geldi... yinede aklım emekli sami'de babacuğummm bildiğim babacuğumsa bunun altında kalmaz:)))

Heyacanla bekliyorum Hocam kalemine sağlık

Kemal bey lutfen samı hocamı sıkıstırmayınız,yazıktır gunahtıryazı hem acınası hem komık guzeldı.

Yine çok güzel bir bölümdü tebrik ediyorum..

Yüreğinize kaleminize sağlık. Sağlıcakla kalın. Mizah dolu günler..
Saygılarımla..

Sevgili Kemal.

5. Bölüm sonuna kadar okudum.

Daha önceki yazılarından okumuş ve tanımış olduğum Dalavere Dilaver'in öyküsüne Emekli adaşım ve meslektaşım Sami'yi de dahil eylemişsin. Eeee ''Alma masumun ahını çıkar aheste aheste'' demişler. Adaşım ve meslektaşım fena bir kazık yiyecek anlaşılan

Allahtan bu adaşla uzak yakın bir alakam yok. Mesela benim bana dayı diyen bir yeğenim yok, eşim bırak sigara içmeyi neredeyse sigara yüzünden neredeyse beni boşayacak ))))))))

Velşhasılı kelam güzel bir öykü olmuş. Sonunu merakla bekliyorum.

Selam ve sevgilerimle.

Gitti gitti derkeenn...

Bitti.

Bir de baktım ki kendi kendime gülüyorum. Yapmayın yazıktır, hele ki uyanığım diye geçinenler yok mu?
Hayatta en büyük (hadi kazık demiyim) darbeyi de onlar yerler. E hak da etmiyor değiller yani, canımıza değsin.

Bu arada, yorum okumak ayrı güzeldir.
Bedri Abinin eşine evi kimseye gösterme demesine de bayıldım yani :)

**
Geçen gün de okuduğum yazıya öyle dalmışım ki, mis gibi bir koku geliyor bir yerden. Kızım dedi ki;
-Anne ne zamandır balık yemedik.
-Ara babanı akşama bizi balık yemeğe götürsün.

Aramış. Mevsim balık mevsimi değil demiş. O hala canım balık istiyor diyor. Bir daha ara dedim, bir yandan da gülüyormuşum. O sırada mutfağa gitmiş. Mutfaktan dumanlar çıkıyor. Buzlukta dört parça somon vardı, Kurban Bayramı gelmeden pişirmek istemiştim. Fırın poşetlerine koyup fırına attım. Sonra işime başlamadan yazdıklarınıza bir göz atıyım dedim, demez olayım.

İnsan gerçekten okuduğu cümlelerin içinde yaşıyor.


Okumak başka güzel, okunmak bir başka. Tebrik ederim. Saygıyla.

Yine enteresan olmuş bu bölüm.
Valla,
tüm kahramanlar dalavere aslında hikayede.
Birbirini kazıklayan kazıklayana.
Ancak,
tebessümler yanında,
akıl da veriyor bize yazı.
Hayata, hayatın acı gerçeklerine karşı dikkatli ve hazırlıklı olmalıyız.
Güzeldi güzel.

Bu hikayenin sonunda Paşazade ve Sami Emekli yanar benden söylemesi :)

Yine sürükleyici hızıyla devam ediyor, hadi bakalım..

Bekliyoruz Kemal Abi :)

Yapma be Kemal kardeş" Kıyma garibime.Alma elinden evini. Gerçi "Şeytan azapta gerek" diye bir söz var.
Ama olsun memur emeklisinin tek serveti evidir. Yazının o kadar etkisinde kalmışım ki, hanıma bağırdım.
"Sakın ben olmadan evi kimseye gösterme."
"Efendim ?"
"Yok bişey yok."
"Kahvaltı yapmadın ya.Şekerin düştü yine. Saçmalıyorsun. Kahvaltı hazır. Şu aletin içine düşmeden
gel iki lokma bir şeyler ye."
Hanım haklı. Ben kahvaltıya gidiyorum.
Bak tekrar diyorum. Kıyma Sami Emekli ye . Alma elinden evini.

Tamam mı ?

Selamlarımla....