hani gelsen...

uzun uzun sussak kocaman gürültülerin içinde.. dilimizin ucundan sarkan onca yokluğu bir çırpıda denize döksek..
yağmuru ıslatsak
ve yaksak ya güneşi

gel sen!


ağustosta geliyor bak.. senden sonra hiç sevemedim akşam üstlerini bu ayda.. çekirgelerin şarkılarını hiç dinlemek gelmedi içimden.. geceyi güne nasıl devireceğimi bilemedim..
heleki pazartesiyse..
bazı şarkılar yasaklanmalı dedim hep.. hani varya o gözü kör olasıca şarkılar..ne zaman hasbel kader çalınsa kulağıma içimden içini söküp alan şarkılar..

yasaklanmadılar..
ne zamanki tam aklımdan çıktın sanıyorum olmadık bir anda olmadık bir sabaha karşı ve olmadık yerlerde gelip dayanıyorlar kalbimin kapısına..
o en sevdiğin şarkıyı söylerken buluyorum kendimi
hani hiç yapmam ya
hemde bağıra çağıra..

birde şiirler var..
hiç sorma onlar tam bir bela..
yazsam bir dert yazmasam bin.. h angi cümlenin sonuna gelse parmaklarım sana tekabül ediyor..derme çatma kırgınlıklar kol geziyor sonra aklımda..
sen diyorum
sensizlik oluyor boylu boyunca
noktası virgülü..
olmuyor işte..
senden başka hiç bir şeyi yazamıyorum..

ne kadar büyütsem öfkemi ne kadar aklımı vursam şakağından
ve ne kadar geçsem kendimden dönüp dolaşıp sana çarpıyorum..
hani gelsen diyorum sonra..
bu saatlerinde gecenin sonra sabaha karşı ve akşamüstleri
gelsen...


sonra içimin o viran tarafından bir çığlık yükselip dağıtıyor sana dair bütün düşleri.. taş taş üstünde kalmıyor kalbimde..
ve yine o günkü gibi kanıyor bileklerimdeki kesikler..

sonra diyorum ki

gelme sen
gelme!


zaten bende bıraktığın yerde bıraktığın gibi değilim artık..

sen
hiç gelme...