KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1208 Okunma
- 10 Yorum
- 3 Beğeni
EALY ve EDEBİYAT DEFTERİ
EALY (EVGİN ATALAY)
“Tedavisi dünyada olmayan, kas hastasıyım... “
“10 yaşına kadar normal bir çocukluk geçirdim. Fakat on yaşından sonra, metobolizmamda, yolunda giden şeyler yön değiştirmeye başladı. Hastalığın yavaş ilerlediğini söylüyorlardı doktorlar; fakat öyle hızlı ilerdi ki (bize göre) tepe taklak oldum, olduk annem babam.”
“Çocukken tırmandığım ağaçlar şahidimdir; daha yapacaklarım var”
“Konuşurken anlaşılmam çok sorun oluşturduğundan, tek silahım bilgisayarım. Yakında göz klavyesi kullanmak zorunda kalabilirim. Tek çıkışım yazmak. Yazmazsam nefes alamıyorum. “Edebiyat Defteri’ adlı bir site var, yazdıklarımı yayınlayan.”
…
Bir hikâyesini paylaştı Ealy. O gün neler hissetti ve gelecek güzel yorumları nasıl merak ve heyecanla bekledi. Sayfasına bir tek cümle bile yazan olmadı. Umudu tükenince kendi yorum kısmına : “gerçekten çok güzel bir öykü yazmışsın :) “ yazdı.
Bir kalem sahibini hangi duygu kendi yazısına bu yorumu yaptırır ki? Anlaşılmamanın, beğenilmemenin, dikkat çekememenin verdiği kırıklık olabilir mi? Evet, sitem de var bu sözde ama bir gülücük de.
Doç. Dr. Ebru Güzel: “Ölümsüzlüğün diş macununu keşfedenlerden biridir Evgin. Yazarak yaşama tutunanlardan. Yaşamın içinde var olma deneyimini ağrılarına, skolyoz olan omurgasına inat, dik durarak veriyor.”
Biraz okudum, okuyorum, okuyacağım onu; görmeyen gözüme lanet ederek.
Neden tanıyamadık bu kızımızı? Neden destek olamadık?
Defterimizin yedi yıllık üyesi. Doksan kadar şiir bir yirmi kadar da yazısı var. Son eklediği şiirinin üzerinden yedi sekiz ay geçmiş; ne bir ses ne bir nefes. Kim bilir belki arada bakıyordur. Belki onu bile yapamıyordur, kendisini hatırlayacak bir kalem sahibinin selamını bekliyordur.
DERDİN ÜRETKENLİĞİ
Ben bu derde düştüm düşeli
şair oldum yazar oldum
Önce ayaklarım bıraktı beni
sonra belim
şimdi ellerim, kollarım
ve de başım herhalde
Başka da yitirilecek olanlar
Ayrılığı iyi bilirim
bırakıp gidenlerden
hüzünse,
duvar yaptım gülüşümden
Ealy
İki kitabı var Evgin Atalay’ın: Kardeş Gibiyiz, Hayat Yeşil Umut Mavi
profil.edebiyatdefteri.com/ealy/
YORUMLAR
Üzgünüm. Lakin gerçek olan şeylerde var. Eğer size kimse gelmiyorsa, sizi kimse bilmiyorsa ya da sizden kimsenin haberi yoksa bunun birazda suclusu biziz değil mi ? Mutlaka hepimizin komşusu vardır. Kim kime gitmeyince ya da kim kimi hatırlamadığında sorusuna cevap, cevaba soru diye bir yanıt verebilir. Beni biraz biz yapmak için sadece yazmak değil, bir okadarda okumak gerekmez mi ?
Çok iyi yazmak tek başına bir başarı değil. Lakin başarıyı ödüllendiren yazdıklarımızı başkalarıyla paylaşırken
Onların yazılarına ve duygularına da eslik etmekten geçer diye düşünüyorum. Çünkü edebiyatdefteri komşuluk iliskileriyle hayat buluyor. Haksız mıyım ?
Sevgiler
ne yalan söyleyim kardeşim, kızımız tanıyamadığımız veya yetişemediğimiz güzel insanlardan biri.
kızımızı büyük bir özür borcum var.
bize bu güzel kızı tanıtan üstadıma teşekkür ederim
duyarlı yüreğine sağlık inanın ne yazacağımı şaşırdım. herkes düşmüş kendi derdine birbirimizden habersiz yaşıyoruz
Utanç verici bir durum.
O kadar çok kendi derdimizin peşine düşmüşüz ki,
gözlerimiz kör olmuş,
dünyayı göremez olmuşuz.
Yazara teşekkür ediyorum.
bir güzelliği kolundan tutarak hayat sahnesine çıkardığı için.
Ve de,
bizim adımıza bir ayıbımızı bir nebze de telafi etiği için.
Bilirsin bizim oralarda "yaşta küçük ama yolda büyük " diye bir uygulama vardır.
Değer verilen insan her ne kadar kendinden küçük olsa da ona Abi Abla diye hitap edilir.
Bundan böyle sen benim kanatsız melek Afet ablamsın.
Bu sitenin de ablası, anasısın.
Yüreği kocaman Afet ABLAM
Uyarınız hemşehrin tarafından dikkate alınacak, o kardeşimizin hararetli bir takipçisi olacaktır.
Selam ve saygıyla...
Kaçırdığımız o kadar çok şey var ki. Teşekkür ederim. Ayrıca arkadaşıma geçmiş olsun diyorum.
Duyarlı yüregine saglık ablam saygılarımla...
