Müdahale konusunda zaten sıkıntı. Buradaki incelik müdahale hakkının olmaması. Yoksa tebliğ zaten olmalı. Dikkat ederseniz tebliğ sanki müdahale hakkı doğuruyormuş gibi algılanmış ve tebliğ savaşları bu boşluktan geçerli sayılmış ama tebliğin bir savaş nedeni olması zaten tanrı alanına girmektir! Tebliğ konusunu hakkı tavsiye ve kötüyü engelleme olarak düşünmeli. Yani hukuksal bir tecavüz var ise savunma söz konusu yoksa durduk yere birilerine savaş ilan edip onlara din vermek zaten ileri aşamada kusturmuş bu toplumları. Yani bu savaşlar karşılıklı olarak bitmez tükenmez bir şekilde yayılmış. Orjini şu; kimsenin özel alanına girmeksizin hukukun işletilmesi. Şu iki durum hep karıştırılır, "suçları önleme" ile "muhtemel suçları önleme" ikisi karıştırılır. Muhtemeldir ki birileri bir suç işleyebilir mesela biri çıksa dese ki ;"muhtemeldir sen birinin hukukunu çiğneye bilirsin o halde seni peşinen engelliyorum yani hapse atıp köle konumuna sokacağım! Türü söylemler gelişmiş. Bu ırkçılık olarak ve din savaşları olarak da patlak vermiş. Hatta Tanrının seçilmiş ırkı, Tanrının vaat ettiği topraklar, Tanrının feth edilmesini emrettiği veya övdüğü topraklar ve stratejik yerler konusu da var. Toparalar isem; inanmak veya inanmamak konusu kapsamı geniştir; tüm din savaşçıları ve din içi mezhep savaşçıları Tanrıya inanır hatta aynı slogan ile birbirlerine silah sıkarlar! İşte tam da burada "Tanrı alanı" na girmek var! İnanmamak da bir inançtır. Kişinin kanaatidir ki buna da hakkı aslen vardır. Hem neye inanmak neye inanmamak ? Biri inandığını söylediğinde onun inancı kendi "Tanrı alanıdır" diğerinin "İnanmaması" o da kendi tanrı alanıdır! Yani ikisinin de diğerine kendi kanaatini dayatma hakkı yoktur. İnanmamak zaten hak iken buna karşı sadece tebliğ söz konusudur. Madem inanan tebliğe hak kazanmış, inanmayan için de bu hak insan hakkı olarak vardır. Fakat bu hak sadece inananlar tarafından kullanılsın istenir bu sık görünür hatta sadece inananlar bu hakkı birbirlerine ayrıntıda dayatır ki Orta Doğu haklarında bu gözlemlenir. İnananın tebliği ne kadar doğru o da ayrı bir durum. İnanmayanın tebliğ edebileceği bir şey de aslen yoktur! Yani zaten ortada anlatılacak bir şey yoktur. Sorun aslen şurada hukuksal kabullerin inanç alanına girmesi sorun çıkarmış ve çıkarmaya devam ediyor! Tebliğ de aslında bazı hukuk açısından sıkıntı doğurur! İnanmayan neyi tebliğ edecek? Hiç. İnanan neyi tebliğ edecek inancını! İşte inancını tebliğ ederken kabul edilmediğinde Tanrı adına ceza vermeye kalkışması var. Bazı kabul edeni bile cezalandırmaya çalışırlar Tanrı adına ayrıntıda savaşırlar. Son tahlilde ; tebliğ de hukuksal çerçevede olabilir, Tanrı adına tebliğ zaten olamaz! Çünkü son tebliğci ile bu dönem kapandı. Tavsiye vardır ki bu da dostane olabilir. Meydan okurcasına Tanrı adına tehdit ve tebliğ olmaz! Yazıyı bu alanı işareten yazdım. Okuyup yorumlamanıza sevindim. Saygı ve selamlarımla. Sağ olun.