BEN NERDEYİM! NE OLUYOR BURADA?

• 7 Temmuz 2015 Salı 16:26:20

Evelki gün cumartesiyi pazara bağlayan gece Ramazan’ın her gecesi gibi sahur bereketiyle şenlenmiş ışıl ışıl hanelerde bir yandan sahur hazırlıkları yapılırken bir yandan da televizyon kanalların da ki bazen izleyici sorularının da cevaplandığı dini içerikli sohbet programları izleniyordu. Öyle ki bu dini programlar da stand-up gösterilerini aratmayacak düzeyde komik soru cevap diyalogları da yaşanıyordu. Örneğin;

=hocam! Ben oruç tutmak istiyorum fakat Kocam beni çok gıdıklıyor bu nedenle de çok gülüyorum bu durumu da da oruç tutamıyorum gülünce oruç’um bozulur mu?

(-yok, hanım efendi niye bozulsun hiç gülmekle oruç bozulur mu?

=hocam o zaman kocam niye beni gıdıklayıp güldürdükten sonra oruç’un bozuldu hadi soyun banyoya girip gusül aptesti alalım diyor!?

(-Vallaha hanım efendi kocanızın nasıl bir manyak ne tür fantezisi var ben bilemem ama banyoda kocanızla aynı anda abdest alamazsınız.

Bir başka soru;
=Hocam ben Ramazanda oruç tutmasam da Ramazandan sonra on uncu aya kadar üç ay boyunca oruç tutsam bir sakıncası var mı?

(-Niye! Ramazan ayın da bir ay tutmuyorsun da Ramazandan sonra ekim ayına kadar üç ay oruç tutmak istiyorsunuz?

=Canım öyle istiyor

(-Hee anlaşıldı bir sakıncası yok tutabilirsin tabi ekime kadar.

Karikatürize ettiğim haliyle bu türden soruların da sorulduğu kimin kimle kafa yaptığı belli olmayan dini programların sonrasında da bilgisayarın başına geçip defterde yeni yayınlanmış şiir ve yazıları okuyup gecenin keyfi sürüyordum.

Gerçi bu durum Ramazan boyunca yaptığım olağan bir şeydi ama bu geceyi diğerlerinden ayıran şey gün ağardığında o günün Pazar olmasıydı. Dolayısıyla uykuya doyulacak koca bir gün vardı önümüzde son olarak ta. Değerli abim Kemal Paracıkoğlu’nun (kökler)adlı yazı dizisini okumuş saat beş civarın da odama gidip keyifli bir uykuya dalmıştım

05.07.2015 Pazar günü sabah saat 08 civarın da cep telefonum ‘’ben neredeyim! Ne oluyor burada? Dedirtecek bir şekilde ısrarla çalıyordu. Panikle yerimden fırlayıp faltaşı gibi açılmış gözlerimle telefonun ekranına baktığımda arayan İstanbul da görev yapan ve ikamet eden aile dostumuz sevgili Şahin olduğunu gördüm. Cep telefonun yes tuşuna bastığımda normalin tersine ilk konuşan Şahin oldu.

-Ne yapıyorsun dostum.

-Alo Şahin!? Hayırdır bir sorun yok değil mi gözüm.

-Yok, babaya telaşlanma

-Nasıl telaşlanma lan normalinde sair zamanda gün ortasında arayan adam değilsin Pazar sabahı sekizde arıyorsun sonra da telaşlanma bir sorun yok diyorsun hayret bir şeysin ya! Neyse hayırdır?

-Hayırdır hayır bu akşam ’iftarda bir arada olalım diye sahurda ev halkıyla aniden bir program yaptık.Birkaç saat sonra gölcüğe hareket edeceğiz aslında önce size uğramayı düşünüyorduk ama sonra karar değiştirdik önce donanmaya Poyraz a uğrayacağız onları da alıp size geleceğiz haberin olsun bak dostum sonra yok haberim yoktu. Yok, ben duymadım falan filan deme ona göre. Köfteleri et’leri hazırla tamam mı?

- Ulan oğlum birincisi daha birkaç saat sonra yola çıkacaksınız, birkaç saat’te yol sürse en iyi ihtimalle öğlen 12’de burada olursunuz sabah’ın 8’inde delimi dürtü len seni.

-Ne olur ne olmaz akşama iftar programı yapar birilerini iftara davet edersin iyisi mi biz erken davranıp kendimizi davet ettirelim dedik

-Hadi sahurda aramayı akıl edemediniz en azından yola çıkarken arasana sabahın körüyle aranır mı insan. İkincisi beni yemekle mi korkutacaksın koçum ateş olsan çürmük kadar yer yakarsın. Haa! Ateş demişken gelirken mangal kömürü de almayı unutmayın kömür bitti

-Tamam alırız.

Pazar günü sabahın sekizinde aldığım bu telefonla Ramazan ayının bereketi hanemize dolmuş oruçlu ağızlara sahip özlediğimiz dostlarımızın rahmet kokan misafirlikleriyle neşeli ve keyifli bir iftar yemeğine kavuşmanın heyecanı tüm benliğimizi sarmıştı.
Saat bir buçuk sıralarında yeniden Şahinden telefon geldi telefona baktığımda şahin’in mahcubiyet içeren bir ses tonuyla konuşmasından iftar programın da bir değişiklik olduğu hissetmiştim.

-Alo dostum biz geldik Poyrazlardayız bak Poyraz sana bir şey söyleyecek telefonu ona veriyorum.

- Alo dostum ne haber?

-İyidir yakışıklı arkadaşım? Sizden ne haber

-Bizden de iyidir. yaa! Size ayıp olmaz ise bu iftarı biz alsak? Sizler bize gelseniz açık havada piknik alanın da iftarımızı açsak çaylarımızı içsek nasıl olur? Hem hanımlara da çocuklara da değişiklik olur.

-İyide Poyrazım buralarda da piknik yapacak yerler çok. sonuçta aynı bölgedeyiz aramızda yirmi dakikalık mesafe var burada da açık havada iftarımızı yapabiliriz.

-Öylede eğer izin durumunu ayarlıya bilirsek önümüz deki hafta pazar akşamı memlekete gideceğiz bu hafta bizde iftar yapalım haftaya da sizde iftarımızı açar ve sizin oradan da yola çıkarız olur mu?

-Eh peki madem böylesine istisnai bir durum var tamam o zaman.

-Eyvallah dostum böylesi çok harika oldu. Hemen çıkın gelin sohbet etmeye zamanımız olsun ha bu arada donanmanın 2 numaralı kapısından giriş yapın batı lojmanlarına gelin biz orada karşılarız sizi,

-Alınacak bir şey var mı? Gelirken alalım.

-Yok, baba siz gelin yeter.

Peki, o zaman deyip bir saat sonra hazırlanıp yola koyulduk. Sayısını bilmediğim kadar çok gidip geldiğimiz yol pazar sabahı vardiyasını öğlene devrettiği saatlerde bir başka güzel görünmüştü. Yolculuğumuz boyunca parçalı ve az bulutlu hava bize eşlik ediyordu. Güneş bizlere nazire yapar gibi gökyüzünde az sayıda ki bulutların arkasına saklanıp sanki bizlere cee diyordu.Seyahatimiz boyunca uzanan yeşil örtü,ile kaplı yol içinden geçtiğimiz küçük yerleşim yerleriyle kesilse de o beldelerde ki gördüğümüz şirin bahçeli evlerle farklı bir güzelliğe bürünüyor adeta şölene dönüşüp yolculuğumuza ayrı bir görsellik katıyordu. Gerçi seyrekte olsa dış cephesi sıvanmamış üç dört katlı binalar sevimsiz bir görsellik sunsa da yerleşim yerlerinden çıktığımızda bizleri yeniden yeşil ile mavinin kucakladığı güzellikler karşılıyordu.’’Ne oluyor bana? Bu sözler!? Bu ifadeler!?Hayır olamaz bu sözler bana ait değildi. Bu ifade şekli evet evet hatırladım uzun süredir yazılarına hasret kaldığımız dostum ‘’bir tutam hayat’’ Gökhan hocama aitti. Uslup taklitte olsa yapacak bir şey yoktu hepi topu on beş yirmi dakikalık bir yolculuk süresinde bir şeyler anlatmak zorundaydım.

Nihayet kısa bir yolculuğun ardından donanmanın 2 numaralı giriş kapısına gelmiştik. Bizden önce oraya gelmiş bizİ bekleyen silahlı kuvvetlerinin biri karacı diğeri denizci iki civan yakışıklısı ile sarılıp selamlaşmanın ardından. Batı istikametinde ki lojmanlara doğru onlar önde biz arkada yola koyulduk.(yakışıklı oldukları doğru olsa da emekliliklerini kazanmış isterlerse altmış beş yaşına kadar daha uzatmalı görev yapabilecek ve fiilen görevlerini sürdüren bu iki kart dostumun civanlıkları tartışılırdı.)

Eve geldiğimizde bu kez de diğer ev halkı birbiriyle sarılıp kucaklaşmıştı. Kısa bir sohbetin ardından hadi geç kalmayalım gideceğimiz yer gidelim dedim.

-Söze poyraz atıldı gideceğimiz yer donanmanın içinde sahille paralel ağaçlık bir piknik alanı mangal yakacak yerlerde var masalarda

-Şaka yapıyorsun ciddi misin? Hatırlıyor musun? 98 yılında İzmir’e seni ziyarete gelmiştik de arabada benim hacı annem vardı ve başı örtülü diye bizleri içeri almamışlardı. Seninle dışarıda görüşmüştük.

Poyraz yorum yapmazken Şahin derin bir iç çekmişti.aslında çok şeyleri konuşmuştuk o anda

Konuşmamızın ardından hep beraber kalkıp donanmanın içinde ki piknik alanına gittik.
Gittiğimiz de iftar saatine daha çok zaman vardı, ama yinede üç beş aile gelmiş hazırlık yapıyorlardı. Piknik alanına su ve elektrik vs gibi imkânları donanma komutanlığınca sağlanmıştı.Emeği geçen herkesten ’ALLAH’(cc) Razı olsun.

Sonrasın da şahin mangalı yakıp hazırlamakla görevlendirmiştik Adanalıydı ve mangal işi onun işiydi. Bizde poyraz ile hanımların bazı siparişlerini almak üzere markette gittik.

Giderken poyraz da birliğin içinde düzenlenmiş açık hava müzesini ve diğer sosyal tesisleri gezdirirken adeta yılların mahcubiyetini üzerinden atmak istercesine birliğinde ki sosyal tesisleri özelliklerini gurur duyarak saniki mesleğe yeni başlamış bir subay gibi telaşla anlatıyordu.

İftar için epeyi bir zaman geçirmiştik birliğin içerisinde ki marketten alışverişimizi yaptıktan sonra piknik alanına geri döndüğümüzde gözlerime inanamadığım ‘’ben nerdeyim! Ne oluyor burada? Diye şaşıracağım muhteşem güzel bir manzarayla karşılaşmıştık.
piknik alanı ful dolmuş herkes de hummalı bir çalışma ile her yede ve sofralar hazırlanıyor ve mangallar yanıyordu. Şöyle bir gözlemlediğimde saçı kapalı veya açık hanım kardeşlerimiz bir arada yüzlerinde gülücüklerle ezanı beliyorlardı. Ve nihayet gayet nezih bir şekilde son dakikalarına girilen oruç’un fazilet dolu ezanı okunuyordu.

Ezan sesi birliğin dışındaki Camilerden geliyordu.

Ezanın okunmasıyla dualar edilmiş ve hep birlikte oruçlar açılmıştı. İlerleyen saatlerde bizler Karamürsel’e şahin dostum ve ailesi İstanbul’ a gitmek üzere donanmadan ayrıldık. Benim için çok anlamlı ve manevi yönüyle çok güzel ve mutlu olduğum bir iftar programı olmuştu.

Öğrendiğimde çok mutlu olduğum bir başka şeyde birliğin içine güzel ve gösterişli bir caminin yapılacağı idi. Resmi ve sivil personelle toplamda hatırı sayılır bir sayıya ulaşan insanların her türlü insani ihtiyaçlarının karşılanmasında ibadet de önemli bir yer tutmaktadır.

GENELKURMAY BAŞKANLIĞINA ve GÖLCÜK DONANMA KOMUTANLIĞINA BU HASASİYETİNDEN DOLAYI GÖNÜL DOLUSU TEŞŞEKKÜRLER.

Serhat BİNGÖL 07.07.2015