SAHURA RAMAK KALA

• 18 Haziran 2015 Perşembe 02:04:09

Bugüne özel neler yazılabilir diye düşünürken izleme fırsatı bulduğum bir belgesel ve asker olan kardeşimin anlattıklarından yola çıkayım dedim. Belgeselde yokluğun hakim olduğu bir ülkenin yerleşim yerinin bir köşesinde su alan bir küçük kayık ile öğrencilerini karşı kıyıya okumak için ulaştırmaya çalışan öğretmeni konu alıyordu.Bu hikaye bana çocukluğumu hatırlattı km lerce uzağa okula okumak için gittiğimiz günler aklıma geldi, yeni nesil gençliğe baktığımda bu okuma aşkını onların hiçbirinin gözünde görememek üzüyor beni, yokluğun bir şekilde üstesinden gelip nice paralar harcayarak çocuklarını dershaneye gönderen ve gece düşünmekten gözüne uyku girmeyen alnından ter eksik olmayan babanın umutlarının üstüne su döküp bütün umutları yok etmeye çalışan gençleri görüyorum, pahalı telefonlar, sanal alem arkadaşlıkları vs kimilerinin sahip olmadığı ama okuma gücünü bir şekilde bulduğu hatırlatalım gençlere...
Kardeşimin anlattıklarına gelince günümüzün en çok kullanılan kelimeleri arasına giren mülteci ya da göçmen kelimesi benim için çok önemli bir yere sahip; özgür, rahat, ölümün olmadığı bir ülkede yaşama şanslarını sonuna kadar değerlendirmeyi düşünen bu insanlar nice yollar deniyor o yerlere ulaşmak için yeri geliyor ölüyorlar ama her ne olursa olsun asla vazgeçmiyorlar çünkü başka şansları yok, benim yaşadığım şehirde de birçok göçmen var ve onlara en çok rastladığım yer kırmızı ışık yine canları pahasına camlara peçete uzatıyorlar bir tl karşılığında ancak biz camı sonuna kadar kapatmakta buluyoruz çareyi oysa altımızda belki 40 belki 50 bin tl lik araçlar var ancak o bir tl bizi fakir yapar diye mi düşünüyoruz nedendir bilinmez onu fazla görüyoruz biz bence onlara bir insan olarak bakmalıyız ve yokluğu yaşamış her insanın bu durua duyarsız kalmaması gerektiğini düşünüyor ve bir gün onlarında kendilerinden alt gelir durumuna sahip kesime duyarlı olacaklarını ümit ediyor ve insanımızı insanlığa karşı duyarlı olmaya davet ediyorum. Ben öyle bir yokluktan bu noktaya geldim ki ben bile hala inanmakta zorluk çekiyorum her okuyan ve okuyan tarafından duyurulmuş yazıma karşı her türlü yorum ve eleştiriyi saygı ile karşılıyorum.teşekkürler