meselci'ye MEKTUPLAR -58

• 3 Haziran 2015 Çarşamba 15:30:02

Bu defa Word’tan sana sesleniyorum. Bilgi çağındayız. Bilgisayar olmuş her şeyimiz Meselci. Teknoloji, almış başını gidiyor. Teknoloji, zamanla yarışıyor adeta. Ha kazandı, ha kazanacak yarışını. Her an başımız dönüyor. Her an başka bir haldeyiz kendimizin. Kendimize gelemiyoruz. Az önceki kendimize ulaşamıyoruz. Az önceki biz yok. Yok oluyor hemen.
Değişiyoruz. Dumura uğruyoruz. Kayboluyoruz. Belki de ölüyoruz, farkında değiliz bu ölmenin.

Sonumuz nereye gidiyor? Böyle yaşamak mantıklı mı? Böyle devam etmek insanî bir davranış mı? Kendimize çek-i düzen vermemiz gerekmiyor mu? Yarınlara sağ salim ulaşacağımız garanti mi?
Huzura ihtiyacımız yok mu? Huzur değil mi aradığımız? Huzur olmalı değil mi tek hedefimiz?

Aklıma delice ve cevapsız sorular geliyor. Aklımı, aklımızı korumamız gerek. Sakinlik, bizim için daha iyi bir seçenek değil mi Meselci? Durgunluğa da omuz vermemiz hayatî değil mi?
Hızlı yaşamak, sadece tüketmeye yardım etmez mi? Hazıra konmak, sadece tembelliğe alıştırmaz mı bizi? Bize ne oluyor? Ne oluyor bize?

Biz insanlar olarak, kendi sonumuzu hazırlıyoruz. Biz insanlar olarak, insanlığımıza haksızlık yapıyoruz. Körleşiyoruz gün geçtikçe. Hissizleşiyoruz duygu duygu. Ve robotlara bürünüyor her birimiz. Hepimiz bu gemide suçluyuz. Gemi batarsa, olan hepimize olacak. Olan ahiretimize olacak.
Oysa haddimizi bilmek lazım her koşulda.
Oysa oyunlara gelmemek gerek ikide bir. Oysa hareketlerimize dikkat etmeliyiz. Oysa iyi kötü yaşadığımıza ve ayakta kaldığımıza şükretmeliyiz. Büyük değiliz. Zavallıyız. Ve inan ki her insan çok aciz. Kuvvetimiz sonsuz değil. Gücümüz bir yere kadar.

İnsanız diye, nisyanda yürüyecek değiliz. İnsanız diye hata üstüne hata yapacak değiliz. İnsanız diye uçurumlara düşecek değiliz.

Mangal gibi yüreğimiz, bilgisayara yön veren aklımız ve her şarta uyum sağlayan ruhumuz var. Fakir değiliz manen. Zenginiz maneviyat olarak.

Yeter ki kendi cevherimizin farkında olalım. Yeter ki kendimizi bilelim ve doğru yolda nefes alıp verelim. Ve yeter ki bize yakışanla oturup kalkalım.

...............
Mehmet Selim ÇİÇEK
03.06.2015, Kızıltepe