Razamazan’a Doğru

• 1 Haziran 2015 Pazartesi 20:03:41

KAZIM ÖZTÜRK
ÖZTÜRKÇE
[email protected]

Razamazan’a Doğru

Mevlana’ya atfedilen, aslında İranlı şair; Ebu Said Ebu’l Hayr’a ait olan;
“Gel, ne olursan ol, yine gel.
Kâfir, Mecusi, putperest olsan da gel,
Bizim dergâhımız ümitsizlik dergahı değildir,
Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da gel.”
Sözünde; gel ama geldiğin gibi kalma. Bozuk gelirsen buradan düzgün çıkarsın. Bal peteğine giren bir sinek nasıl bal olursa sen de; İslâm’ın huzur, mutluluk, sevgi diyarına girersen değişime uğrarsın anlamı vardır.
Şu sıcaklarda susuzluktan kurumuş, şerha şerha yarılmış, güneşin yakıcı etkisiyle kavrulmuş olan toprağa su verilince, topraktaki sevinci görmeliyiz! Mis gibi toprak kokusu, insana gülen bir tabiat! Yaratana şükür, hamd, minnettarlık duyguları içinde kalır bizim cansız sandığımız toprak! Artık o, kabaran, su ile canlanan nesneye ne ekerseniz karşılığını alırsınız. Eski kuru, cansız, bereketsiz olan özelliği gitmiş, hayat veren bir duruma girmiştir. Yani değişmiştir!
Günahların yakıldığı, su ile toprağın canlandığı, hayat bulduğu iklim gibi bir zaman dilimindeyiz! Evet büyük bir değişim zamanındayız. 11 ay, belki de yıllarca katılaşmış, körelmiş, duyarsız hale gelmiş, günahlarla nem ne şekil olmuş ruh âlemimizin; törpülenmesi, yıkanması, tabir yerindeyse dezenfekte edilmesi için ele geçmez bir zaman dilimindeyiz. Bunu iyi değerlendirmemiz, fırsatları iyi kullanmamız şarttır.
“ama hava çok sıcak, bu sıcakta nasıl oruç tutacağız? Dayanamıyoruz. Şimdi tutmasam da kışın kısa günlerde tutsam” sözlerini çok duyuyoruz şu günlerde. Elbette sıcak, hem de boğucu sıcaklar var. Günler de uzun. İşte insanın imtihanı burada başlıyor. Şöyle düşünürsek sanırım sıcağın etkisini daha az hissederiz. Allah’ın bu kadar ihsanı, bu kadar hesaba ve kitaba sığmayan nimetleri karşılığında bizim 16- 17 saat oruç tutarak O’na minnettarlığımızı ortaya koymamız çok mu? Bir nefesin hesabını veremeyiz. Eğer doğduğumuz zamandan itibaren nefesler parayla satılsaydı nasıl hakkından gelecektik? Buna para pul yeter miydi? Servetler kâfi gelir miydi? Bir başka, üzerinde düşünmemiz gereken husus; sağlığımız. Devamlı hasta olmuş, doğru dürüst; ne yürüyebiliyor, ne konuşabiliyor, ne düşünebiliyor durumda olsaydık, tedavi için harcadığımız paralar yeter miydi? Kalbimiz teklese, midemizde problem olsa, gözümüz görmese, elimiz tutmasa, ayağımız basamasa, kulaklarımız duymasa, bu yaşantıdan sıkıntı duyarız değil mi?
Ama şimdi? Şimdi sapasağlamız, sıksak taşın suyunu çıkaracak durumdayız! Bunca nimetler karşısında bizim insan olarak Allah’ın bu iyiliklerine sıcak da olsa, soğuk da olsa oruçla, namazla, hac ile, zekâtla, dua ve diğer yönelişlerle teşekkür etmemiz gerekmez mi?
Kendimizi, âdetlerimizi, nefsimizin isteklerini değiştirmemiz, değişime uğramamız şarttır. Bu yönüyle Ramazan ayı büyük bir fırsat! O kadar merhametli, o kadar kullarını ödüle boğan bir yaratıcı! Ne kadar sevinsek, ne kadar mutlu olsak yine de az! Küçücük bir iyilik yapsak onu değerlendiriyor. Küçücük bir kötülük yapsak onu da değerlendiriyor. Ama iyiliği hemen değerlendiriyor, hem de en az 10, 100, 1000 ve belki de sayısız derecede! Fakat kötülüğü hemen değerlendirmiyor; bir gün bekliyor, belki pişman olur, tövbe eder de yanlışını düzeltir diye. Sonra kötülüğü misli misline değerlendiriyor. Yani bir gram kötülük yapmışsak, bir gram ceza veriyor. Ancak Allah’ın merhameti, öfkesinden daha fazladır. Bizi her an affetmek, kurtarmak için elimizden tutup cennete koymaya can atıyor! (02 HAZİRAN 2015)