ÖZÜR..
Bazen şiirlerimi,bir kadına yaraşır zarafetle yazmadığımı biliyorum.Bir Bukowski olmak da değil derdim..Lakin öyle kibarca örselenmişim ki,tam yumruklarımı çıkaracağım,tepeleyeceğim birilerini..Bana yakışmaz ki?Susuyorum..Sonra şiir yazmak geliyor aklıma.O sen değilsin ya..Bağır bağırabildiğince...Herkesin herkesi delirtebildiği zamanlarda hiç üslubumu bozmadan verip veriştirebileceğim tek yanım şiir.Sankim de o kadar kalem efendisiyimdir içselimde.Lakin meyve-onca beklediğinde-olgunlaşıyor ya zamanla-dalında,Dal da eğiliyor ya size doğru ağaca rağmen..Diye diye,bir felsefe yapıyorum işte,öğretilerimin içinde kendi kendime:))
YORUMLAR
Özür dileyen bir karaktere başka bir karakter,bunu alışkanlık haline getirdin,artık özür dileme dese ne olurdu:)Zamanla güzel bir şeyler ortaya çıkar,bunun içinde özeleştiri çok önemli,ben şuyum buyumdan çok başkaları nasıl görür, anlar diyerek yazmaya başlamak lazım.Her birimiz denizdeki kum taneciğiyiz,eklenerek yaşıyoruz yazı serüvenini...Güzel çalışmalar için şimdiden başarılar diliyorum...