SANA BİLDİĞİM HER ŞEYİ ÖĞRETECEKTİM

• 22 Mayıs 2015 Cuma 22:23:42

Bir gün bana sen çok bilgili ve kültürlü birisin,
senin yanında kendimi çok boş hissediyorum, dedi.
Ben de ona bildiğim her şeyi sana öğreteceğim, dedim.
Aslında ne benden sana öğretmen ne senden bana öğrenci olurdu.
Ben sana öğrendiklerimi aktarırken bildiklerimden de oldum.
Aşkta bilgi sökmüyormuş, aşk bilmemekmiş asıl, birlikte öğrenmekmiş,
ben bildiğimi zannederken cahili oldum bu aşkın. Cahilim bağışla beni aşkım.

Sen hariç her şeyi unuttum, yaşadığım ve yaşattıkların dışında.
Ne acı aslında, aşkı öğrenemedik ve aşkı öğretemedi kimse bize,
biz de hiç şans vermedik ki birbirimize, ne acı değil mi?
Ben sevmeye o kadar açtım, sen de sevilmeye;
sanırım sen beni sevilmeye layık göremedin, ben de seni sevmeye…
Yoksa nasıl izah edilebilirdi ki bu ayrılık?

Sevemedik işte değil mi?
Sen, beni dinlemek istemedin; benim anlattığım da sen değildin üstelik.
Sevemedik, en çok da sevgiye açtık, açken bile sevemedik değil mi?
Ben, aşka dair ne varsa unuttum, bir daha hiç hatırlamamak üzere unuttum,
seni de unutmalıyım biliyorum, bildiğim her şeyi unutmam gerektiği gibi, unutmalıyım.
Biliyorum aşk, bilmemekmiş birlikte öğrenmekmiş her şeyi, unutmalıyım, biliyorum.
Bildiğim sanrısıyla çıkmasıydım karşına en azından sen, beni bilirdin; ben de seni.
Belki severdik birbirimizi hiçbir şey bilmeden.

Birlikte öğrensek diyorum sil baştan
Birlikte nefes alsak, birlikte gülsek ve ağlasak
Birlikte doğsak yaşama, her şeyi unutarak
Ellerimiz kenetlense birbirine bir daha hiç ayrılmasak
&
Seni hatırlamayı bıraktıklarında, gel unutma bizi..!
Çünkü ben seni hiç unutmayacağım hatırlasadığım.
&
Sen, sevemedin bense beni sev istedim.
Hataydı biliyorum.
Sevgi dilenilmez ki.
Sen istemeden ben seni sevdim.
Ben, sev istedikçe
Sen “Allah versin.” dedin.
&
Bir kitap haline getirsem seni
Biliyorum elinden hiç düşürmeyeceksin beni
Elinden hiç düşürmediğin ben’in
Gözünden nasıl düştün sen?

Bana ilk geldiğinde sana tüm bildiklerimi öğreteceğim, demiştim.
Öyle bir gittin ki ben tüm bildiklerimden de oldum.

Can çıkmadan huy çıkmaz, derler.
Canım, beni çekiştirmeyi bırakmalısın.

Yalnızlığın asaleti sahteliğin çoğulluğuna yeğdir.
2014-İstanbul