SEVGİLİYE MEKTUPLAR (21)

• 8 Ocak 2007 Pazartesi 17:27:21

Her şey senin için sevgili. Gururumu ayaklar altına alıp; geleceğin günün umuduyla beklemelerim, beklerken yaşadığım sıkıntıları sineye çekişim, hayallerimi ıslatıp gecenin morumsu dalgalarında; umutlarımın üstüne paspas çekişim; geleceğini hazırlamak için çaba sarfedip yorulmalarım ve bir cümleye sığdıramadığım tüm acılara katlanışım, hayata dair sana güzellikler sunabilmek ve seni bir ömür mutlu kılabilmek adına ne varsa omzuma yüklenişim, hepsi senin için!..

Bu zamanlar içinde; yaşamı uyku ve iş arasında sıkıştırmışken; düşlerimi senin olduğun bir anda yaşamak ve işimi senin dünyanı hazırlayabilmek için en iyisini yapmaya çalışarak geçirdiğim anlara sığdırırken; sen bir dakika bile aklımdan çıkmıyorsun ve ben peşinde seyyah olan ruhumun yanına tüm bedenimi yoldaş kılıp seni düşünüyorum. Çünkü bugüne kadar hasret kaldığım; sevgi, mutluluk, aşk; sıcak tebessümler ve seninde içinde olduğun hayallerin gerçekleşmesi; aklına ne gelirse hepsini sende bütünleştirdim. Sende bulacağıma inanıyorum ve ben dünyamı senin olduğun bir gezegenin tam kalbinde kurdum.

Yağmur yağıyor dışarıda sevgili; bilirsin çok severim yağmurda yol almayı ve o hüzün damlalarıyla buluştukça tenim; hayat denilen çamurlu yolda üstüme sıçramış ne kadar pislik varsa hepsinden temizlenmişçesine rahat hissederim. İşte öyle bir geceydi bu gece; önce demli birkaç bardak çayla-sanki seninle karşılıklı içiyormuşçasına bir hayal içinde- dinlendim; yol boyunca “Ah Sevgili” diyerek yağan yağmurla temizlendim ve şimdi sensizliğin kol gezdiği, yokluğunun eşkıya kesildiği, kimsesizliğimin; ıslak sokak kedileri gibi kendini üşümüş bulduğu bir odada seni yaşayarak, bir parça mutluluk kırıntıları biriktiriyorum yüreğimde… Yarın bana güç verecek bu kırıntılar biliyorum. Bugünün acılarını yarınınkilere ekliyor; derviş hırkası giymiş bir beden, ruh edasıyla sabır ediyorum.

Özledim be gülüm, hayalinin iri gözlerinde kendimi bulmayı özledim, seni şiir tadında görmeyi özledim; hasretinle yanmalarımın sıcaklığını ve sende ne bütünleştirdiysem hepsini sende yaşamayı özledim. Hayalin senden mi öğrendi vefasızlığı? Beni böylesine özlemler içinde kıvranırken görmemek, acı çektiğime şahit olmamak için mi gelmiyor yanıma eskisi gibi? Düşüncelerim, düşlerim ve ben o kadar dağıldım ki sevgili, cümlelerimde olmasa varlığın; kendimi bulamasam hayalinin güzel gözlerinde ne yapardım, bilemiyorum.

Canım; ne olur artık sensizliğin soğuk koynunda özlemlere mahkum bir ruh olarak çaresiz bırakma beni, sana çok ihtiyacım var ve ellerinin sıcaklığını bulurken ellerimde; sen yanımdayken seni özlemenin hazzını çok görme bana da; şu ıslak caddelerde, kimsesiz köşe başlarını bir bir dönerek; adımlarını aşkla atıp, karanlık gecelerin içinde yok olan sensiz sokaklara izini bırakarak gel bana….

Ötesi yok yokluğunun ve ben artık yokluğuna dayanamıyorum. Cümlelerin son bulduğu anlardayım şimdi… Yine yoksun… Söz bitti!...

© Baki EVKARALI