23 NİSAN MUHABBETİ

• 21 Nisan 2015 Salı 15:30:49

Mevsimlerden bahardı…
Kıştan yeni çıkmıştık ve dağlarda yer yer kar tabakaları görünüyordu. Ama buna rağmen soğuk kırılmıştı. Nisan ayına girmiş bulunmaktaydık. Sabahları uyanırken kendimi dinç hissediyordum. Çantamı sırtlayıp okul yolunu tutarken kulaklarımı yeni uyanmış doğanın sesine verirdim. Neşeli çocuk sesleri kuş cıvıltıları uzaklardan gelen hayvan sesleri dolduruyordu kıştan kalan boşluğu… Ciğerlerimize temiz hava giriyordu. Ne de olsa Trabzon’un Düzköy ilçesine bağlı mavi ile yeşilin buluştuğu şirin bir köydü burası…
Sıraya girip andımızı okurduk ardından sırayla sınıflarımıza girerdik. Dersin sonuna doğru Öğretmenimiz 23 Nisan muhabbetini açıp yapacak olduğumuz etkinlikleri sıralardı. 23 Nisan muhabbetini duyar duymaz gözlerimizde bir ışıltı belirirdi.
23 Nisan yaklaşmışken bütün hazırlıklar tamamlanmış olurdu. Şiirler, tiyatrolar, kompozisyonlar, Halk oyunları ve daha niceleri…
Sınıflar 23 Nisan’a yaraşır şekilde süslenip rengârenk bir güzellikte olurdu.
23 Nisan’dan bir gün önce prova yapar, yarına iyice hazırlanmış olurduk. Ama o gece ne mümkün uyumak! İçimiz kıpır kıpır iken nasıl uyuyabilirdik ki? Sabahı zor ederdik sabah olunca kahvaltı bile etmeden okula koşarak giderdik. Törene dakikalar kala okulun bahçesi tıklım tıklım dolu olurdu. Öğrenciler disiplinli bir şekilde sıraya dizilip törenin başlamasını heyecanla beklerlerdi. Hepsinin elinde küçük Türk bayrağı olurdu.
O gün hava da güzel oldu mu tamam bundan öte mutluluk mu olur?
Şiirler, kompozisyonlar okunur, tiyatrolar ve yarışmalar kahkahalara boğar halkoyunları herkesi eğlendirirdi.
Günümüze baktığımda artık o heyecanın o güzelliğin tadına varamadığını görüyorum çocukların. Nedendir bilemiyorum o güzel duygulardan yoksun kaldılar. Unutuluyor mu yoksa bu güzel Bayram? Büyüsü mü bozuluyor? Umarım diyorum, umarım bu böyle sürüp gitmez; çünkü 23 Nisan çocuklarımızın bayramı. Sönmesin bu güzel bayram sevgisi. Mutlu olsun çocuklar ömür boyu. :)