ağladım ağlarım ağlıyacağım..

• 10 Nisan 2015 Cuma 16:28:33

Artık seni kim severse sevsin, benim seni sevdiğim kadar güzel sevilmeyeceksin…
“Unuttum!” dediğin zamanlar koşa koşa aklına geleceğim. Herkes sana biraz beni hatırlatacak. Sürekli aşkta kaybeden taraf sen olacaksın. Kazanan Kep, sevmediğin yalnızlık ola­cak. Bir şiirde, bir sokakta ya da bir durakta karşına çıkaca­ğım bir anı olarak. Sonra o anılar acılarına âşık olacak ve her yeni acıda beni aşk diye arayacaksın. Kaybettiğine pişman olacak, herkes hayatın bir yerinde yaşarken, sen pişmanlık yaşayacaksın. Dudakların “Mutluyum!” diyemeyecek hiçbir zaman. Duyduğun mutluluklarla yetinmek zorunda kalacak­sın.
Çünkü aşka giden yolun, seni sevenin yanında durmak olduğunu bir türlü bilemedin. Bu yüzden, sen kimi sever­sin bilmem, ama benim seni sevdiğim kadar kimse tarafın­dan bu kadar güzel sevilmeyeceksin…
Kolay kolay da silinmeyecek yüzüm hüznünden. İşte tam da bu yüzden kırık dökük yarınlar seni bekliyor olacak. Çoğu kez gece olsun istemeyeceksin, yeni bir yarına uyanmamak için. Herkesin günü aydın olurken, sen iyi geçmeyen gece­lerin hesabını kendine soracaksın. Belki bir gün kader bizi bir yerlerde karşılaştıracak. O zaman dilinin ucuna bir soru gelecek ama soramayacaksın:
“Bu kadar içten gülmeyi nereden öğrendin?”
“Acılarımdan!” diyeceğim gözlerinin içine bakarak. Önce acıya gülmem, sonra da acıların içinde bile gülebiliyor ol­mam senin canını acıtacak.
Çünkü öldürmeyen acı güldürür kimilerini. Sen bir se­çim yaptın ve beni öldürmeyi seçtin. Yapmış olduğun bu yanlış seçimle, yalnızlığın bana gelmesine sebep olacaksın. Ama unutma; benim seni sevdiğim kadar kimse tarafın­dan bu kadar güzel sevilmeyeceksin…
Gün gelecek ama sen gelemeyeceksin. Gelsen de zaten beni bulamayacaksın. Artık bıraktığın yerde değil seni unut­mak istediğim yerde, kendimdeyim. Başkasına gitmeyi de göze alamıyorum, yorgunum. Bir başka hayatta ortak olacak cesareti bulamıyorum kendimde. Kim. bilir belki de korkuyorumdur yeni birini sevmeye, sevip de yenilmeye. Zaten ne başka birinin anısında hatırlanmak istiyorum artık ne de bir başkasını aşk bilip sonradan ağrısına katlanmak istiyorum.
Çünkü ben seni; acı gününde de yanında olmak için sevmiştim. Her gün tekrar tekrar acıyı bana bırakarak gitmen için değil. Hem biliyor musun? Gitmek de çözüm değil. Kime gidersen git; benim seni sevdiğim kadar kimse tarafından bu kadar güzel sevilmeyeceksin…
Şunu da unutma:
Beni hiçbir zaman kendinden çıkaramayacaksın. Sonra hayata karşı kurulmuş en uzun cümlenin susmak olduğunu anlayacaksın. Ama artık çok geç. Ben, bizi çoktan bitirdim kendimde. Sen yine de fazla üzülme. Çünkü hayat, sana sah­te mutluluklar sunacak kadar uzun. Kim bilir, sen de bir gün vazgeçmemek üzere seversin bir gün…
Ama yine de benim seni sevdiğim kadar kimse tarafın­dan bu kadar güzel sevilmeyeceksin.
Aklında bulunsun…
“Dokunsalar ağlarım” demiştim ya hani; yanılmadım. Sana kim dokunduysa, ben ağladım…