Bize ait her şeyi benimle konuş...

• 2 Nisan 2015 Perşembe 12:55:40

Arda kalan yaşam ötesizlik düşünceleri ile geçer...
İstersen bu güne kadar oluşmuş en hırçın sesinle veya çoğu zaman masum küçük kız kimliğine bürünmüş, o en kısık, en yumuşak, en çok boyun eğmiş bir küçücük kız edasıyla, o istekleri vurgulu sesinle, o istekleri masum kisvesine bürünmüş, en yumuşak, en sevecen, en çok severmiş gibi davranan, küçücük kız edasıyla konuş…

Ama ençok sevdiğin o yumuşak yardım edici davranışlarına bürünmüş sesin ile, konuş bu gün veya bu gece banimle…

Belki de yıllar ve yıllar sonra özlediğin o çocuklaşmış çaresizliğinle dinlemek istediğim sesinle konuş bu gece karartılar çekildiğinde, bütün kuşların sessizliğe büründüğü, sığınaklara çekildiği bir zamanda, bazen acımasız korna sesleri veya yürek yırtan ambulans sesleri arasında ve benim ençok yalnızlaştığım, yalnızımsı seslere ihtiyacım olduğu, uykusuzluğumun son anlarına ulaştığı bir zamanlamayı beklercesine aniden konuş benimle…

Bu gece sana yalnızımsı iç seslerimle yıllar öncesinin özlemini en vurucu anında yaşadığım bu sessizliğin tam da ortasında iken sadece düşüncemden fırlayan sessiz feryatlarımın burukluğu arasında sanki çaresizmişim, sanki sessizliğin boğukluğunda, nefeslerin en dar zamanlarında korkusuzluk korkusunu yendiğim ve nefesimin titrediği bir anda, senin çocuk yanına, yani masumiyetine, sesleniyorum…

Bu gece sabaha, tan şafağının söktüğü o yeniden doğuş saatine kadar zaman botunca konuş benle…
İstersen hiçbir söyleme. İstersen mırıldan. İstersen kesik nefes seslerini duyacağım bir yalnızlığımla konuş benimle…

Senin çocuk yanına, benim yaralı tarafına dokunmadan, düşüncede hiç ses çıkarmadan, konuşuyorum şu an senle…
Sadece yalnızlığımın gölgesini bile göremememin sıkıntısı ile, senle konuşuyorum.
Masumiyet tarafına saklanmış çocukluğunun tarafına konuşup, soruyorum, neydi benim bu içsel sıkıntılarımınsebebi?
Seni sevmiş olmam, terlerimbu boynumdan aşağı süzülen sıcaklık veya sevmemin masumiyetine sığınmamın elle tutulamaz bedel ödentileri mi bu?
Konuş sevgili bu gece benle. Son kez yarın evet bundan başka yarını yok bu düşlerin, düşüncelerin, çünkü senin de, benim de yarınımız yok bu çocuksu masumiyetin…

Yarın hayatın zorları bilmem kaçıncı defa ezecek omuzlarımı, belki de sen gideli, ben birbirimizden gideli, ilk defa bu gece bu kadar boğuldum bu, çocuksu masumiyete.
Ve yılları ve ayları ve de günlerle saatleri yok sayarak, bu gece nefes almaya çalışıyorum. Bunlar masumiyetin hırıltılı nefes sesleri, bunlar beynimden fırlayan kelimelerin son raksı, son sallanışları, son defa belki de kalem ucu sarkmaları…

Belki de bu gece kelimelerin en masumları vuruyor kalem uçlarındankağıtlara.
Ve ben hâlâ sallanıyorum yaşamda…
Bazen insan kalan yaşamının çoğul kısmını yalnızlığına dar ve o yalnızlık düşünceleri çoğu zaman hep öne çıkarak yaşamın çok kollarından vaz geçerek sadece kendini tek bir istekte tutmaya çalışır.
Aslında bu isteğe yaşamın özlenenleri denir işte o özlenenin de artık şartlı zamanları yaşanacaksa eğer, çok istek değer yitirir…
İşte o parçaların kıymet değerlerinin önceliği bir zamanlar bende hep sendin…

Aslında özlemlerdi yaşamın tüm sıkışıklığının sebebi…

Hayatının hangi parçası sence kıymetliydi ki benle olan bütünlüğün kıymet kazansın…Yalnız geçmiş benim yaşamımın çoğul zamanları, kırılmış, hırpalanmış, parçalanmış duygularla kendi kendime kıyasıya savaş verirken, çoğu zaman vaz geçmişiz kendimizden ki kalabalıklık artık benim için çoğul imkânsız bir yaşam…

Ben kendi yaşamımdaki sıkıntıların merkezinde dönüp duruken bana verdiğin sıkıntıların bütünlüğü artık benim için bir anlamı kalmamış bir yaşam kesiti.
Bu yüzden konuş benimle derken bile içimdeki gelgitlerin perişanlığı içinde nefesler alırken bir şarkının tınıısı hâlâ kulaklarımda dönüp duruyor merkezinden düşmek isteyen bir döner gibi…

Aslında biz o günlerden bu günlere kadar verdiğimiz sevme mücadelesi ile kandi masalımızı kendimiz yazarken bile sonundaki dağınıklığımızla sonuca varamadık ve biz o masalın sonsuzlukla kalan kahramanları olduk…

Mustafa yılmaz