Gece yazıları (Meçhul sevgiliye) 5.Gece


İnsan denilen varlık öyle tuhaftır ki, akıl sır erdiremeyiz. Sevinçleri de hüzünleri de saman alevi gibi gelişir ve birden yok olup gider. Bugün benim başıma gelen de böyle bir şey oldu. Bir söz almıştım Bir haftadır bu günü bekliyordum. Sevinçliydim sevdiğim kadını görecektim içim içme sığmıyordu. Saçlarına dokunacaktım, yanaklarını okşayacaktım, hatta karşısına geçip diz çöküp yaptığım hatalar için özür dileyecektim.
Ama beklediğim gibi olmadı. Saatler ilerledikçe Hevesim, sevincim, neşem yavaş, yavaş kayboldu.
Beklenen sevgili gelmedi
Aslında gelmediği için suçlayamıyorum da. Belki de gelmek istedi ama o ortamı bulamadı. Bin bir çeşit düşünce geçti aklımdan gece boyu. Hiç birini üzerine konduramadım.
İşin kötü yanı gelmemiş olmaması da değil. Bundan sonra görüşmemizde pek mümkün olmayacak. Hafta başında İstanbul’dan ayılacak. Geri dönüşü kaç ay sonra olacak bunu kendisi dahi bilmiyor.
İşimiz gerçekten zor be meçhul sevgili öyle değil mi?

Beklememem gerekti
Bekledim
Bekledim
Bekledim
Ama gelmedi.

Acele ve düşünülmeden yazılmış bir yazı.

21.03.2015/ Cumartesi
Saat; 20/35