KANSERLİYİM.KANSERLİSİN.KANSERLİ...

• 26 Haziran 2008 Perşembe 22:54:09

Uzun zamandır yapmadığım şehiriçi yolculuğum oldu , çok uzak değil daha dün.hani şu daha yeni sefere başlayan bir metrobüse ara duraklardan birinde 60 yaşlarında olduğunu farzettiğim bir bey bindi.yer yoktu oturmak için, ben az önce oturmuştum.cam kenarında bir demire sırtını yaslayarak derin ve kesik nefesler alıyor sık sık öksürüyordu.yüzü çok solgun,kolları ve bacakları zayıflamış ,karnı şişmiş gibiydi.nefes almak için ağzından ve dilinden fazlasıyla güç alıyor dilini dışarı çıkarıyordu.kötü görünüyordu.dünyadan elini eteğini çekmiş , adım adım sonsuzluğa yaklaşıyor gibiydi.gözümü bir an olsun ayırmadan onu izliyordum . aklımın bir tarafındada kalkıp yer vereyim düşüncesi varken ne kadar zaman geçti bilmiyorum yan koltukta oturan insan inmek üzere kalktı yerinden .gayrı ihtiyari ayakta duran hasta adamın kolundan tutmuş ve ona geçin oturun demiştim.hayata güle güle diyen gözleriyle derin derin baktı.tamam sağol dedi ve oturdu.bu arada sürekli öksürüyor .öksürürken de elindeki mendilini ağzına götürüyordu.oysaki o bir kanser(onkoloji hemşireliğimden edindiğim tecrübe iledir bu tanılamam) hastasıydı ve ağzını kapatmasa da olurdu .bulaştıracak bir mikrobu yoktu hatta o bizlerden mikrop alabilcek kadar zayıf bir bünyeye sahipti artık.bir kaç durak geçtik trafiğe takılmadan hızla ilerleyen metrobüs ile.kapılar açıldı insanların büyük kısmı indi önemli merkezlerden birinde.en sona kaldı ve o da indi. yavaş yavaş ...yürüdü kenara biryere tutundu.öksürüyordu.derin nefesler alıyordu.inen kalabalık hızla hemen oracıktaki merdivenlere akın etti.o da çıkacak gibiydi ama kalabalığı bekliyordu.hemen dağılan kalabalığın ardından baktı merdivenlere ve onların arkalarına.o gözleri o an şunu dedi ve ben oturduğum yerden bunları okudum:nasıl çıkacağım allahım şimdi ben bu merdivenleri,iyi değilim,nefes alamıyorum.....güçsüzdü.çaresizdi.ve o da şanssızdı.diğer kanser hastaları gibi.çok acımasız bir hastalıktı yakalandığı. acımadan acı vererek öldüren lanet olası bir hastalık.ben oturduğum yerde yavaş yavaş hareket eden aracın içinde perişandım.mesleğimde geçirdiğim o günleri düşünerek... (ESRA BOYOĞLU)