450- Vel'li Enver Dayı... ard. öyk. yeniyazım

• 17 Mart 2015 Salı 23:46:35

Müstemel giysileri İstanbul’dan getirip satardı.
Müstemel kelimesi ağzına öyle yakışırdı ki: Bu kelime için hala sözlüğü açıp bakmadım.
Bugün bile sezdiğim gibi kullanırım: "Müstemel Elbiseler"
Müşteri sorduğunda:
- Bu elbiseler İstanbul’dan mı?
- Şeycan bunlar "müstemel" derdi.
Yanakları al aldı, teni beyazdı. Orta boydan az yüksekti. Sağ baş parmağı açılmazdı. Köşegenli olarak öyle dururdu. O baş parmağıyla her saat başı beyaz üstten kayışlı radyosunu açarak "Ajanslar"ı dinlerdi. Haberleri kaçırmazdı. Dinlemek alışkanlık olmuştu. Bu radyodan dinlemişti: Kıbrıs çıkartmasını, İnönü’nün vefatını.
Azizleri olur şehirlerin evliyaları olur... Saint Louise, İskenderiye gibi isimleri olur şehirlerin.
Enver Dayı, Herkes ona böyle hitap ederdi. Safiyetiyle bir Ardahan ileri geleniydi. Bayramlar da kışladan asker getirip yemek yedirirdi. Tarzıyla diğer esnaflardan seçilirdi. Yetinmesini bilen kanaatkâr insandı. Az yer az konuşur, dedikodu bilmez edep- erkânlı bir Ardahanlıydı.
90 yaşına yakın vefat etti. Ondan bir yıl sonra hanımı Raile Teyze hakka yürüdü.
Dayanamadı. Ardından gitti. Ölmezden evvel Raile Teyze’yi evlerinde ziyaret ettim.
Büyük oğlu Naim Abi de oradaydı. Orhan Abi; küçük oğlunda kalıyordu. Öpüştük. Elinden öptüm.
Ellerinde büyümüştük. Çok emeği vardı bizde. Ailece de çok samimiydik.
Rahmetli annemi andı. Enver Dayı’nın öldüğüne üzüldüğünü söyledi. O vakit anladım ki Raile Teyze onsuzluğa dayanamayacak... ve ardından gidecek. Seven çiftler de hep görülen şeydir bu. Hep böyle olurmuş.
Enver Dayı namusuyla çalışarak, yaşayarak çok şeyler kazanmıştı.
Raile Teyze’den ayrılıp kapıya çıktım. Bizim eve doğru baktım. Ordan Enver Dayıgilin evlerine baktım.
Nüfus çoğalmıştı. İlk aldıkları evi bozmuşlar. Yerine modern yeni ev yapmışlar. Torunları işyeri açmış, iş adamı olmuşlardı.
Kendi kendime dedim: "Enver Dayının büyük eseri, bu çoluk çocuk, torunlar, evler, dükkânlar. Bu güzel adamın güzel eseri."
Enver Dayı böyle yaşadı. Böyle göçtü.
Raile Teyze’ye "Leylâ" derdi. Yemek saatlerini sektirmezdi. Dakik alışkanlıkları vardı.
Hiçbir şeyi şikayet etmezdi. Amacını bilen insandı. Elbise dükkânında 40, 50 yıl geçirdi.
Kimseye bir fenalığı dokunmadan yaşadı.
Köylülerin mektupları "Enver Balcı eliyle..."diye gelirdi. Sahiplerine ulaşırdı. İsimlerini hatırlamayınca kişilere "şeycan" derdi.
İsmet Paşa’nın yanında askerlik yapmıştı. Atatürk’e ve İsmet Paşa’ya hayranlığı sonsuzdu. Onlardan bahseder, onlarla ilgili şeyleri duymak isterdi. Milliyet gazetesini bana okuturdu, okuduklarımı dinlerdi.
Okuma zevkimi ona borçluyum.
Abdi İpekçi’nin başyazısını okurdum. Kimleri okumazdımki " ekonomi sayfası" nda Ali Gevgili’yi. Talat Halman’ın kültür yazısı, Burhan Feleğin fıkralarını okurdum.
Ahıskalıydı. Enver Dayı’nın babası oradan Vel köyüne gelmiş. Enver Dayı Ahıska’yı hiç görmemişti. Görmesine de imkân yoktu. Ahıska ile Ardahan arasına "demir perde" çekilmişti.
Artık oraları göremeyecekti. Fakat babasından, amcalarından Kaf dağına ait öyküler dinleyecekti. Kafkasya’nın güzel köşelerinden biride; Ahıska’dır.
Ardahan da güzeldir.Yüksektedir. Kışları soğuktur. Ardahan’ı bilen bilir bilmeyen ne bilsin. Ardahan’dan göçmüş yaşlı bir Karadenizli’yi yıllar önce görmüştüm. Bana:
- Ardahan sevilmez mi? İki ay çalışıp 10 ay yiyip içiyorduk. dedi.
Nedense Ardahan bolluk bereketiyle anılan bir yerdir. Geniş meraları yeşil halıya benzer. Hayvancılıkla geçim herkes için mümkündür.
Enver Dayı... ah! Bir Ahıska’yı görebilseydin. O duydukların, işittiklerin, göremediğin Ahıska’nın güzelliği olduğunu görürdün!
Yumuşacık havasıyla gökyüzünün görünmez halini oluşturan yeşil ağaçlarıyla Ahıska, Ardahan’a tekeş Ahıska... yolboyu köyleriyle Ahıska... "Hayat" dediğimiz bahçeli evleriyle Ahıska... bulaklarıyla Ahıska... taş evleriyle Ahıska... yiyeni içeni bol Ahıska ... Enver Dayı Ahıska’yı görmedi ama oralıydı.
Enver Dayı 40-50 yıl aynı dükkânda elbise sattı. Dükkânı Ruslardan kalma bir dükkândı.
Ardiyeli-badvallı. Kafkasya işi dükkândı. Önce kiracı olarak girdiği burayı sonra satın aldı. Sebatla çalıştı durdu. Sabretti kazandı. Çocuklarını okuttu. Onları iş güç sahibi yaptı.
Aydındı.
Ahıskalıydı.
Ardahan’da öldü....
İyi insandı.
Vel’li Enver Dayı.


09/01/2009 Gebze
YALÇINER YILMAZ