Geşmişden günümüze...

• 25 Şubat 2015 Çarşamba 23:22:37

Şimdilerde bir çoğumuz, eski zamanların imkansızlıklarını özlüyoruz. Sanırım -bollukta- kaybettiğimiz bir çok şeyi -yokluğunda- susayarak arıyoruz.
İmkanlar genişledikçe, ne kadar rahat yaşıyor görünsek de geçmişe duyulan özlem her fırsatta kendini gösteriyor.
Sokaklarda oynayan çocuklar, onların şen kahkahaları duyulmuyor. Bir yemiş ağacına nasıl tırmanılır, yemiş koparılır, şimdi hangi çocuk bunu bilir.
Hayat çocuklarda olduğu gibi büyüklerde de başka yaşanırdı ilişkiler asil ve narindi. Her gün yapılacak bir şeyler olur dolu dolu yaşanırdı, yine de insanlar eşe dosta konu komşuya zaman ayırırdı.
Herkesin kendine ait sevdası ve düşleri vardı kendiyle yorulur yoğrulurdu.
Şimdi herkes bir diğerinin aynısı hayatımızı kolaylaştıran bir çok yenilik bizim hayatımızı ipotek altına almış sanki. Her şey ışık hızında yaşanıp tüketiliyor, aşk bile; çabucak aşık olup, çabucak ayrılıklar yaşanır oldu. Herkes yoğun, yorgun ve kalabalıklar arasında tek başına şimdi.