KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1720 Okunma
- 9 Yorum
- 3 Beğeni
Dua Gönlün İlacı
‘Sevgiye aç olduğumuz ilk günler dudaklardan sevgi kelimeleri dökülüyordu.’
Sevgiye açlık nedir sorusu takıldı bir yerlerde okuduğum bu kelimeyi görünce.
Yada başka bir bakış açısıyla sevgiye doyulur mu ? Oldum olası okuduğum şeylere başka başka pencerelerden bakmayı severim. Acabalar doldururum heybeme ve sözlerimle düşündüklerimle kendi kendimi sınarım. Rahatlamanın bir yöntemi gibidir adeta. Beynini boşaltıyor o an için açtığın başlığın altında yürüyorsun. Kimi zaman başlığın altında dikenler ellerini kanatıyor…Kimi zamanda yüreğine dokunuveriyor…
Genel bir yanılgıdır direk cevap vermek. Yaygın bir deyim gelir o zaman aklıma… “sazan gibi dalmak “ .Düşünmeyiz bile satırı kaldırıp altında ki gerçeğin ne olduğuna bakmayı.
Yalnızlık Allaha mahsustur deriz demesine de …Pek de bir severiz yalnızlığı. Önümüze çıkan her türlü fırsata bir tekme atarız. Yuvarlanırken çıkarttığı sesler ne hoş gelir bize. Hatta ara ara girilen kalabalık ortamlarda bile yalnızızdır aslında. Duyarız, görürüz ama işittiklerimiz seyrettiklerimiz ne hikmetse örtüşmez. Algılama kopukluğu yaşarız.
Yalnızlık derin bir kuyudur, insanın kendisini huzurlu hissetse bile aslında huzursuz olduğu. Yalnızlığımla çok mutluyum demek en kolayıdır. İyice incelense aslında bu kişiler yeter artık alarmları veriyordur. Tabi ki bunu anlamak için işte o ilk günler denilen günlere ihtiyaç vardır. Bıçak gibi kesiliverir oysa sözler….ve işte o zaman yalnızlık hükmünü sürmeye devam eder…
İkincil bir hayatı vardır yalnız insanların. Bir yüzleri vardır herkese gösterdikleri.. Neşeli , mutlu, huzurlu yalnız değil çok arkadaşı olan….Oysa …asıl kimlikleri hiç de böyle değildir. Dışarıya kahkaha atarken gözlerinden akıtamadığı yaşları yüreğinde biriktirir. Üzgün olduğu anlarda en neşeli hallerini takınır. Hatta kahkaha bile atar. Oysa sussa maskesini indirse… Paramparça olacağından korkar.
Dışarıya karşı örter tüm algılarını sadece iç sesiyle yaşar. O iç sestir onun tüm boşluklarını dolduran. Konuşur iç sesiyle ağlar güler hatta şikayet bile eder gün içinde yaşadıklarını .Kırılmaz bir kabuktur onun için yalnızlık. Kırılmasına da izin vermemek için elinden geleni yapar.
Dik duruşlu görünür. Çevresi dik duruşuna ne olursa olsun ayakta kalışını sever. Güzin abladır herkesin dertlerini dinler çare bulur yol gösterir. Peki onun elinden kim tutacaktır. Demez ki bende şöyleyim…Gözlerindeki hüzne silip alır o ilk gün denilen sözler…Sonra geriye acı kalır…Zira sadece ilk günlerde duyulur o ses…
Elimi tut düşüyorum diyemez kimseye… Elini uzattığı canım dediği değil midir hep canını acıtan? Güvenini kaybeder insanlara kaybettikçe de yalnızlaşır. Konuşkan sanılır aslında yüreğindekilerle suskundur. Bilinmek istenenleri söyler.. Söylediklerini anlamayanlar anlamış görünenlere sadece susar. İçinden güler onların bu hallerine. Hadi kandırdık sayın der.
İşte en baştaki ‘Sevgiye aç olduğumuz ilk günler dudaklardan sevgi kelimeleri dökülüyordu.’ İfadesi bana bunları düşündüren…
Böyle bir dünyada yaşar yalnız insanlar…Ve açtır sevgiye tok olması da mümkün değildir. Ama törpülemeyi öğrenmiştir. İçinde ne var ne yoksa kamufle eder…Açlık hissini Elhamdülillah diyerek bastırır. İçi çağlar….Söylemek ister.. Söylemekten yorulur. Duymak ister duyamayacağını anlayınca durulur. Çekilir kabuğuna susar hayata. Doyar birden her şeye. İşte o an açlık hissi biter.
El ayak çekilince….Başlar yüreği ile hasbihale bir gün der yüreğiyle bir defacık bile olsa “aşkım” diyebilecek bir sevda nasip eyle diye duaya sığınır. Bilir ki duadır gönlün ilacı.
YORUMLAR
tebrik ederim.
KAÇ ŞEKER
Yalnızlığa dayanırım da, bir başınalığa asla.
Yaşlanmak hoş değil öyle duvarlara baka, baka.
Bir dost göz arayışıyla.
Saat tıkırtısıyla…
Korkmam, geçinip gideriz biz mutlulukla.
Ama; ‘’Günün aydın, akşamın iyi olsun'’
diyen biri olmalı.
Bir telefon sesi çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.
Yoksa, zor değil, hiç zor değil,
Demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya.
Ama; ‘’ Çaya kaç şeker alırsın ? ‘’
Diye soran bir ses olmalı ya ara sıra…
CAN YÜCEL
" Önüne çıkan her fırsata tekme atmak"
"...herkesin derdini dinler.Çare bulur.Yol gösterir. Peki onun elinden kim tutacaktır ? "
"..canım dediği değil midir,canını acıtan . "
Bunlar ve benzerleri...
Yalnızlığın iç hesaplaşması.Dobra dobra itiraflar...
Çok güzeldi çoook...
El ayak çekilince….Başlar yüreği ile hasbihale bir gün der yüreğiyle bir defacık bile olsa “aşkım” diyebilecek bir sevda nasip eyle diye duaya sığınır. Bilir ki duadır gönlün ilacı.
nurefşan hanım dua gerçektende gönlün gönüllerin ilacıdır
bu dua yüklü dizelerinizi kutlarım
yüreğiniz daim olsun saygılar...
Hani bazen polisler tarif üzerine bazı suçlu zanlılarının robot resimlerini yaparlar ya. Genelde de o robot resimler tarif edilen kişinin tıpkısının aynı olur ya. İşte sen şimdi bir robot resim yapmışsın.
Ben bakınca ''Aaaa benim resmim'' dedim. Eminim benim gibi daha pek çok insan bunu okuyunca ''Aaa benim resmim '' diyecektir. Oysa büyük bir ihtimalle senin kendi resmin.
Yazıyla tablo çizmişsin vesselam...Tebrikler.
Selam ve sevgilerimle.
Nurefşan.
teşekkür ederim güzel yorumun için
içten bir paylaşım insanın özüne dokunan bir konu.
Sevmeye ve sevilmeye aç bir toplum olmak üzereyiz.
aşkı bulmak sırrına ermek çok anlamlı kıymetli bir olgu, lakin karşılık olmadı mı derin bir felaket olur insana.
ama ben asla pişman olmadım hiç kızmadım karşımdakine, darılmadım. ben aşkı bulmuştum ya...gerisi boştu.
İşte benimde acizane bakış açım ve yaşadıklarım saygılarımla usta kalem.
Biliyor musunuz,
en güzeli,
geçici yalnızlıklar galiba.
Yalnızlığın sevimsiz realitesini yaşarsın,
bir bukle canın yanar,
çok şeyler bulursun anında göz yaşlarına yoldaş kılacak ama,
bilirsin ki,
bir hasret kucaklaşması ile bitecek bir finali vardır bu sevimsiz yalnızlığının.
Katlanmak kolay olur, sabretmek, avunmak...
Ama,
sonu olmayan bir hikaye ise yaşadığınız,
işte ona katlanmak zordur.
Yaşaması, anlatması, katlanılması...
Birilerine de dökemezsiniz içimizi, bir sırdaş bulamazsınız derdinize.
Şarkılarda, şiirlerde ararsınız dermanını bu gönül acısının.
Velhasılı kelem,
zordur bu işler.
Yaşaması da, anlatması da.
Nurefşan.
Evet Aydın bey:Duadır gönlün ilacı, bende katkıda bulunayım, gönlün ilacı, inanmaktır, inandığını yaşamaktır, sadece dua yetmez, çalışmakda gerekir, güzel yazınızı beğeni ile okudum tebrik ederek saygı ve selamlarımı gönderiyorum.
Özelde bir insan şair ise, ne yazarsa yazsın şiirsel yanını o esere mutlaka yansıtır ki bu da o eseri daha bir cazip kılar. Bu durum nesir yazan Edib insanlar için artı bir avantajdır. Buradaki yazıda da kendimce bunu gözlemledim. Yer yer şiirsellik esintisi ile dokunan Güzel, etkili ve anlamlı bir çalışma olmuş, yüreğimle kutluyorum arkadaşım. Tebrikler...
Nurefşan.
