Ay Kar Toplamaz Ki

• 16 Şubat 2015 Pazartesi 22:13:59

Ay Kar Toplamaz Ki

Kar...
Büyülü beyazlık.
Kar,
Sessizlik.
Kar,
Bereket,bolluk.
Kar,
Oyun.
Kartopu ve kardan adam...
Ocak ayında idi. Bozdağlara yağan karın serpintileri düşüyordu Ödemiş’e.
Çocuklarda ve gençlerde bir bayram telaşıydı karlı bir gün. Pencerelerdeki meraklı bakışlar büyük bir gösteriyi izlemeye hazır gibiydi.
Yukarılardan bir yerlerden bir aracın üstünde gelmiş olan kara, gençlerin dokunma, avuçlama isteği gözlerinden okunuyordu.
Oysa kar, çiledirbir yerlerde.yüreğinizi ısıtan sıcacık yuvanızın hayali gözlerinizde tüterken sonsuz bir uzaklıktır. Her adımda gücünüz biraz daha azalırken siz, o hayale sarılıp yaşama tutunmaya çalışırsınız.
Kar, kapanmış yollar demek çoğu zaman.
Kar, ’Hakkari’de Bir Mevsim’dir bazan da. Yağmasıyla erimesi arasında geçen süre içerisine neler sığdırılmaz ki... Kaç dünya kurulur içine, kaç oyun kurgulanır.. Ne korkular ne endişeler çatıları örter gecenin karanlığından önce. Ve bacalardan kara bir duman gibi tüten kimin için nedir, kim bilebilir..
Bilinmez elbet.
Şarkılardan birinde idi. ’Kar beyazdır ölüm’ dizesi. Beyaz renk kefenle ve sessizlikle özdeş olduğundan olsa gerek karlı zamanlar insanı çokça hüzne çağırır.
Nazım Usta’nın ’karlı kayın ormanında /yürüyorum geceleyin’ dizelerinde asırlık kayın ağaçları, şairin memleket özlemine tanıklık ederler. Sorgulanan artık memleketin mi gençliğin mi yıldızların mı daha uzak olduğudur.
’Ay kar toplamaz ki’ şiirinde güneşe sitem eder Arif Damar. Gecenin beyaz ve ürperten nefesinden uzaklaşmak ısınmak ve renklenmek ister. Ve güneş karı toplayan şairi ısıtantır dizelerde.
Yazınımızda ne çok kar şiiri var.
Yahya Kemal’in ’Kar Musikileri’ İstanbul’a özlemin sesidir.Şairin istanbul’da geçmiş yaşamı bir film şeridi gibi gözlerinin önünden akıp giderken kulaklarını dolduran ses Tanburi Cemil Beye aittir.
Bir kar şiiriyle bitirelim.
kar yangını

kar yanıyor
avuçlarımda.

belkıs
son raksını oynamada
süleyman’a.

son bir kuş
bir baykuş uçacak
haberin ardı sıra
kara bir bakış
yıkacak
hava üzre
seyreden saltanatı...

kar yanıyor
avuçlarımda...

cem
kutsamış
üzüm tanelerini

ebabiller
dönüyor havada
bir ıslık
netameli...

ah..
son camlar da kırıldı
elde..

kar yanıyor
avuçlarımda.
yine
arsız bir kahkaha
dolaşan kuytuluklarda.

kar yangını var
ellerimde.