SANATA NASIL BAKMALIYIZ?

• 11 Şubat 2015 Çarşamba 00:52:52

Sanat,insanın ruhunu dinlendirir,kendine olan güvenini arttırır.Sanata kötü gözle bakan ve sanatın hiç bir işe yaramadığını düşünen insanlardan hep nefret etmişimdir.Aksine sanata başlı başına zaman ayırmalıyız bence.Müzik olsun,resim olsun,yazarlık olsun.Sanata sadece para gözüyle bakan,sanatın bir iş olmadığını düşünen kişiler:Cahiller.

Çevremde bir çok tanıdığım arkadaşım sanatı çok sevip hayatını bunun üstüne adamak isterken ailelerinin onlara inanmadıklarını,onun yanında olmadıklarını görüyorum.Bence bir meslek seçerken o mesleğe sadece para olarak bakmamak lazım.Zaten sanata para gözüyle bakan kişi insan değildir!! Çünkü para herşeyin çaresi değildir.Para insanı mutlu etmez.Ama sevdiğin işi yaparsan hayatın boyunca mutlu olursun.Büyüyünce ailelerimiz bize şu soruyu sormamalı bence "Paran var mı?" diye sormasınlar. "Mutlu musun?" diye sorsunlar.Ve ailelerimiz bilsinlerki biz sevdiğimiz işi yapıyorsak bilinki mutluyuz.

Yada;
"Sanatla uğraşmak bir meslek değil ki"
"Sen ne kadar istersen iste asla yapamayacaksın"
"Senin bu konuya dair yeteneğin yok"
"Diğerleri senden daha güzel yapıyor"

Öncelikle şundan başlamak isteriyorum."Her çocuk özeldir" adlı bir film izlemiştim ve orada Aamir Khan oynuyordu,ve şunu söylüyordu."Gerçek hayat acımasız,rekabete dayalı bir dünya...Herkes çocuğu dereceye girsin birinci olsun istiyor.Doktor,mühendis,yönetici daha azı kabul edilemez...Yüz üzerinden 95 7 95 7 95 7 daha azı kabul edilemez.Allah aşkına bir düşünün her çocuğun kendine özgü hayalleri vardır.Ama yok öyle herkes aynı yarışta aynı şekilde yetişmeli...Beş parmağımızın bile beşi bir değil.İsterseniz itip çekin...Aynı hizaya getirmeyi deneyin.Parmaklarınız kırılır." Evet!! her çocuk bir değildir.Normalde herkes öğretmen olucağım,mühendis olucağım avukat olucağım der.Ama bazıları kendine daha büyük ve farklı bir hedef belirlemek ister,sürünün dışına çıkmak ister.Ama ilk aile,akrabalar,arkadaşlar buna engel olur.En çok destek olması gereken kişiler.

Ben bu şekildeki ailelerle çok karşılaştım ama ben kulaklarımı kapatıp kimseyi duymam.Bazı insanlar konuşurken onları sadece dinlemem gerektiğini düşünüyorum.Ve onları duymayınca moralimi bozmuyorum.Böylesi daha iyi oluyor...

Buradan anne babalara sesleniyorumEğer çocuklarımızın sanata olan bir ilgisi varsa onlara destek yerine köstek olmayalım.Hedeflerini değiştirmeye çalışmayalım.Çünkü hedefleri değiştirilen ve ona destek çıkılmayan bir çocuk ders çalışmayı sevse bile ileride istediği yerlere gelemeyeceği için ders çalışmaktan ve okumaktanda soğur. BENDEN TAVSİYE :))

Sadiye’ce