NE MUTLU BANA...

• 25 Ocak 2015 Pazar 12:08:36

Toplumun belirlediği kriterlere göre yaşamak,genel kabul görmüş doğruları
sorgusuz sualsiz kabul etmek ve sürüden ayrılmadan yaşamak insanı normal
bir kişi olarak değerlendirmemizi mi gerektirir ? açıkçası kendi yaşadığım
çevrede şahsıma yönelik "bu normal değil doktora götürün hatta hasta" diyen
kişiler biliyorum onların bu bilimsel ! tespitleri çoğu zaman yüzümde tebessüme
neden olmuştur çünkü böylesi kişilerin hayatı düz bir çizgiden farksızdır en ufak
bir oynama görülmesi mümkün değildir,farklılık gibi bir kavramın onların yaşam
düsturunda hayat bulması sözkonusu değildir,hele empati kültürü zaten edebiyen
bu kişiler için tarih olmuştur bir başkasının gözünden hayata bakmak akıllarına
gelmediği gibi bunu gereksiz bir uğraşın tezahürü olarak kabul ederler,işleri
güçleri varsa yoksa ortak bir paydada buluşmaktır yok eğer buluşamıyorsan sana
teşhis zaten çoktan konulmuştur "hastasın kardeşim git doktora görün yardım al"
bu tarz lafları zaman zaman duyan bir adam olarak inancım odur ki eğer gerçek
anlamda bir hasta aranıyorsa önceliği böyle düşünen kişilere vermek gerekir
tarihe damgasını vurmuş,insanlığı eserleriyle ve yapıtlarlarıyla sarsmış,kitlelere
öncülük etmiş bir çok kişinin aynı laflara maruz kaldığı düşünülecek olursa demek ki
çokta enseyi karartmamak gerekiyor hatta doğru yolda yüründüğü bile söylenebilir
ne mutlu ki doğruluğuna inandığı yolda kafasının dikine gidene,ne mutlu ki kitlelerin
saldırılarına gögsünü siper edebilene,ne mutlu ki tanımıyorum sizin doğrularınızı
diye haykıracak yüreğe sahip olana,ve ne mutlu ki bu benim hayatım kardeşim sana ne !
diyebilecek cesareti gösterebilecek dirayete sahip adamlara,ve eğer o adamlardan biride
nacizane ben olabilirsem ne mutlu ki bana...