Her Sabah, Umuda Dair Türkülerle Yola Çıkan

• 23 Ocak 2015 Cuma 16:07:26

İnsan, kaybedişleri ile yıkılmadan yürüyen, gücüm yeter dediği anda güçsüz kalan, kayıp hayatın mevzilerinde bazen boş gözlerle dolaşan ve o anda acizliğini anlayan ve Rahmana sığınan veya Rahmana sığınmadan yıkılmanın viran olmuş yolunda, isyan bayrağını açarak şeytanın peşine düşen…

Karanlığın, karanlığına aldanarak, şafağın gelmeyeceğini sanan bazen gerçekleri görmek istemeyen ıskalayarak geçen insan, ölüm çığlıkları ile yaşarken o çığlıkları duymayan insan…

Her köşe başında hayatın verdiği dersler ile törpülenen, imtihanlar deryasında bazen soruları bilmeyen ama bilmediğini anladığı anda sorularla hayatla imtihan eden, Rahmana dönüş yapınca kucaklanarak merhametle karşılanan insan…

Atılan her adımla son yolculuğa doğru adım adım yaklaşan insan, kimine göre anlaşılmaz muamma, kimine göre anlaşılmamak için dehlizlere saklanan, kimi zaman hemen anlaşılan çünkü gönül kapısını açınca anlaşılan mutluluğu yaşayan yaşatan insan…

Baharlar gibi gönlü hayatı ısıtan gönlü olduğunu bilmeyen, gönlü ile kışları baharlar gibi ısıtan insan…

Uykularımızda kâbusumuz olan yollar, düşlerimizde bize umut olan yollar, bazen bavulumuzu hazırlamadan çıktığımız hayatın yolunda gülümseyerek yürüyen, bazen somurtarak yürüyen insan…

Düşler, yaralar hayaller, hayal kırıklıkları ile ya da hayallerle dolu yola birlikte el ele yürüyen insan…

Sönmüş hayallere ışık olmak için yürüyen, ışık olan hayallerin ışığını söndüren insan…

Hayatı bir şiir gibi yaşayan ya da hayatı bir şiir olmadığını gören dramatik kendince roller yazan ama en, en, en, sonunda hayatın bir şiir gibi yaşamak olduğunu uzun yıllar sonra anlayan insan…

Bazen her şeyi bırakıp gitmek isteyen ama gitmek istese de gidemeyen, gitmek istemediği halde hemen sonsuz istirahate giden insan…

İçindeki gönlün güzelliğine dokunmadan o kapıyı açmadan kırgınlıklar peşine düşerek yaşayan zavallı insan… Bazen vazgeçmesi gerekirken vazgeçmeyi bırakmayan aynı hayal kırıklıklarını defalarca yaşayan hatayı kendinde bulmayan insan…

Bazen sırtındaki sepete umut dolduran, bazen dibi delinen sepette ümitleri yolda kaybeden insan…

Dilinde her sabah, umuda dair türkülerle yola çıkan veya her sabah umutsuzluk yüklü olarak yola çıkan hatalarıyla, sevaplarıyla hayatı yaşayan, Rahmanın vermiş olduğu özgür seçimleri ile yol alan ama seçimlerinin özgürlüğünü bilen, lakin insanlarım seçimini de ki özgürlüğüne zincir vurmaya çalışan insan…

Mehmet Aluç
__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin’de affı için
Selam ve dua ile...