KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 763 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
şehirler birer insandır
gene geldiler gecenin bir vakti... sebebli sebebsiz korkular ağlamalar... en son ne zaman uyumuştum gerçekten....
yazdıklarım hecelerde aslında... ben giderken boş kalan şehirler kurdum düşümde.... düşüm benden uzaklaştıkça.... ben hiç kalamadım oysa... bir parça alayım derken yine yanlış eh birazda yalnızlık yaptım...
zamanı kovalar hüzün oysa özlemler neden vardır ki yazılanlarda.. hissettiklerini dile getiremez çoğu zmana insan... çoğu zaman biz olamayız hayatta.. delice tutunduğumuz hayatta bi başkası bizim içimizden konuşur... git der... kal diemez... dedirtemezsiniz de...
gece yırtar kefeni gündüzü arar insan... kelimeleri kıfayetsiz bırakacak bir beden arar... üzerine tam otursun die o beden yorulur durur... kaçar... gider... bazen kalır gidemez...
koştukça yakalayamaz geçmişi tutmayya çalışan kişi .... kurtulmadan dününden yarınlara yarın bile diemez kelimelerinde.... kalır bir okyanus gibi boğazımda.... nedenleri çoğalttıkça gögüs kafesime sığmıor....
oysa neresinden tutacaktık şu yaşamı... ucunda kalmayalım die giriştik de çıkışa mı geldik.... bitirdik mi... durulduk... dinlendik mi ???
gece yırtılır... gece yırtıldıkça dökülür kelimeler dizlerime....
ben kayboluorum gittiğim her şehirde... her şehir bana yabancı... bana uzak... bazen de tuzak bu şehir.....
YORUMLAR
Bir şiir vardı şu an tam aklıma gelmiyor.Özeti şuydu ama,o şehir her nereye gidersen ardından gelecek,yani kurtuluş zor,tabii şehir ve insan birbirine çok benziyor,biraz kendimizden uzaklaşsak sanki:)Yüreğinize sağlık...
