ÜŞÜYEN ELLERİ(M)N

• 18 Haziran 2008 Çarşamba 18:26:41

Bir tohum varmış…Toprağın derinliklerinde yaşarmış.
Yağan yağmur damlalarini toprak bedeninde oysa tohum yureğinde hissedermiş…
Gündüzleri yüreğini ıslatan yağmur damlalarinda isinirmis,sevinirmiş
mutlu olurmuş…Ama bir sorun varmış.Gecenin karanlığında yağan yağmur onun yüreğini üşütürmüş…Oysa yağmur aynı olmalıydı ama neden gündüz ısınırdı;gece ise üşürdü?
Ve sormuşlar.
Tohum yanıtlamış
-Gecenin o kötü karamsarlığı ve karanligi gündüzümde ki güneşimi elimden alır;güneşimin gitmesiyle benimde yarına filizlenmem gecikir oysa benim varlığımın sonu aslında başlangıcımdır.Evet ben toprak altında çürürüm ama çürümek hayata bir filizlenmeyle merhaba demektir…
İhtiyaci olan yüreklere sevgi vermektir,güneşimide arkama alarak üşüyen elleri ısıtmaktır,bu kadar guzelilkleri göremeyen gözlere hakikati ispatlamaktır,yüreklere umut olmaktir…
(Varlığınızı borçlu oldugunuz o kadar sonsuz nimetler var ki bu hayatta ama siz bunları göremeyecek ve farkına varamayacak kadar acizssiniz )