ben alışmışım gibi olcak amaa...senin yazılarına hep bi AMİN le başlama gereği duyuyorum ..sevgisiz büyüyenler maalesef zalim oluyorlar..Ama bir türlü anlamış değilim onu da..derin konu.. eline sağlık. harikasın cancağazım..

Kadife yumuşaklığında sımsıcak bir yazıydı diyen arkadaşın herhalde buz gibi bir yüreği var ki sevgisiz insan sevgi dolu insan ayırımına onay verebilmiş ..buz gibi oldum o yorumu okurken..

sevgi ile büyümekten yoksun olduklşarı için zalim olurlar.
Allah o kişilerden olmamızı ve onlarla keşisen hayat yollarımızdan bizi korusun.

bu söz kendini hiç haketmemiş ...ben sevgisiz büyümüş özelliklede anne baba sevgisi almamış biri olarak içimdeki sevgiyle yoğrulan hayatta hep sevgi peşinde koşmuş ve kısa sevgilerle buluşmuş tanışmış ve sevgisiz yaşanılmaz düşüncesiyle yaşayan biri olarak sevgiyle büyümesekte
ZALİM olma durumunu kabul edemem..kırıldım ..bu tip insanlarada haksızlık bence.. keşişen hayatlarda umarım sizin gibilerle sevgisiz insanlar karşılaşmaz ...ne dimmm sözlere dikkat...laf ağızdan çıkarken terazi bulundurmak gerek ..

Güncel ve yaşamın en hassas bir noktasına dair...demek ki,farkedince yaşamın içinde olup biteni,yürekte pişip,böyle satırlara damlayıveriyo...Tebriklerim,yaşamın olmazsa olmazı olan konuya bakış açınızdaki güzelliğedir...selamlarla
not:konuyla ilgili nacizane bir hikaye eklemek isterim,müsadenizle...

İki Simge



Yaşlı Kızılderili reisi, kulübesinin önünde torunuyla oturmuş,az ötede birbirleriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyorlardı.Köpeklerden biri siyah, diğeri ise tam tersi ,zıt beyazdı ve oniki yaşındaki çocuk, kendini bildi bileli o köpekler sürekli dedesinin kulübesinin önünde boğuşup duruyordu.Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu,yanından hiç ayırmadığı ,iki kurt köpeğiydi bunlar.Çocuk ,kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olabileceğini düşünüyor,dedesinin iki köpeğe niçin ihtiyacı olduğunu ve renklerinin neden illa da siyah ve beyaz ,iki zıtlıkta olduğunu merak ediyordu.Artık bunu anlama zamanı gelmişti ve merakla sordu dedesine . Yaşlı reis,bilgece gülümsemeyle torunun sırtını sıvazlayarak ...

-Onlar benim için iki simge evlat, dedi.

-Neyin simgesi ?diye ,sordu çocuk, merakla...

-İyilik ve kötülüğün simgesi.Aynen şu gördüğün köpekler gibi,iyilik ve kötülük içimizde devamlı mücadele eder dururlar.Ben bunları seyrettikçe, hep bunu düşünürüm.Onun için, yanımda tutarım onları ,dedi, yaşlı reis.

Çocuk ,sözün burasında''mücadele varsa kazananı mutlaka olmalı” diye düşündü ve her çocuğa has ,bitmeyen bu sorulara bir yenisini daha ekledi;

-Peki dede, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi ?iyilik mi?kötülük mü?

Yaşlı Kızılderili:

-Hangisi mi evlat ?Ben hangisini daha iyi beslersem,o kazanır,dedi…

Sevgisiz kimse kalmasın :) Hayat sevince ve sevilince daha bir güzel oluyor elbet.

Teşekkür ederim..

ben bu sözü üstüme almiyorum..))
sevgi pınarinda fişkıran bir şellale gibi olsun yüreğin..
kutlarım seni alev hanim

sevmek önce kendini sevmekle başlar..kendini sevmeyen kimseyi sevemez...kendi ile barışık olmak lazım önce sonra o kadife sıcaklığındaki sevgi gelir ardından...güzeldi papatyalar yüreğinize

Kadife yumuşaklığında sımsıcak bir yazıydı okuduğum...

Sevgilerimle...