İlk Aşk Bölüm 2 ( fırtına Dinmiyor )

• 5 Ocak 2007 Cuma 23:11:21

Artık okulda sürekli beraberiz zaman durmuyor ki ah bir dursa diyorum bir yandan Mamak’ta MHP davasını takip ediyorum o zamana kadar bölge bölge görülen davalar Ankara’da MHP ve Ülkücü kuruluşlar olarak birleştiriliyor birleştiriliyor.

Balıkesir İzmir olaylarından yatanlar Buca cezaevinden Ankara’ya Mamak a geliyorlar geliyorlar , bir yandan okul bir yandan siyasi mücadele evdeki sorunlar ve büyüyorum

Benimle beraber meselelerimde büyüyor aslında Aşk da hayat gibi tersine gidiyor.

Ailesi benimle görüşmesini yasaklıyor haklılar ne söyleseler evden çıkartmıyorlar ulaşamıyorum.Ailesi mutaassıp yasemin ne kadar cin ise onlar o kadar saf ne yapsalar durduramıyorlar bizi sonunda çareyi buluyorlar.

Kötü adam devreye giriyor kader bu ya mahalleden bir subay teğmen ailesini gönderiyor

Allahın emriyle istiyorlar baba ve anne balıklama atlıyor bu hayırlı kısmete ne onu düşünen var ne beni ne aşk denen şeyin o neyse hayatın içinde bir kıymeti,

Bütün bu olanlardan benim haberim yok ama her öylen evinin önünden mutlaka geçiyorum

Cama çıkıyor ya da balkona hep aynı saatte bana bakıyor bi ferdi patlatıyorum ‘’bilsen uzaklarda kimler ağlıyor gelemem sevdiğim kader bağlıyor’’ mahalle duyuyor O ağlıyor anası tınmıyor bi tokat kaderimize o içeriye giriyor ben kafayı sıyırıyorum.İşte o dakikadan itibaren hayatım ikinci kez kopuyor ama sanıyorum ki sadece benle konuşmasına engel oluyorlar ne bileyim çoktan planlar yapılmış, ertesi sabah erken geçiyorum mahalleden bir kız çocuğu bana bakıp ağabey akşam nişanı vardı onun diyor ve Allah o Dakka canımı alıyordu



Yarın sabah okulun ilk günü canım gitmek istemiyor nişanlı bir sevdiğim var ve ben aylardır tek kelime konuşmamışım bütün gece uykusuz kainatı omuzlarıma alıyorum gece sokaklara düşüyorum, aydınlık evler köprüsünün üstünde kopuyorum sabah karşı dörtte makinenin tetiğine basıyorum tak tak tak kalkın kalkın lanet olası hayatınıza bir bakın benden aldıklarınızı verin artık verin benden verme sırası çoktan geçti sonra polis arabasını görüp uzaktan çamlık mevkiine doğru kaçıyorum aşıklar tepesi denirdi eskiden oraya bir ağacın dibinde uykuya uzanıyorum sabah okul var okulda Aşkım okulda hayatım okulda geleceğim

Ama ben yokum.



Öyleye doğru okula vardığımda sınıfa tam bir ölüm sessizliği hakimdi sanırım herkez olayı duymuş ne olup biteceğini bekliyordu sabırsızlıkla fısıltıları duyuyordum beynime kan sıçramıştı göz göze geldiğimiz dakika film kopuyor elimi belime atıyorum hoca fırlıyor masadan sarılıyor bana hırsımı dünya biliyor sınıftan çıkıyoruz müdürün odasına giderken ağlıyorum müdür arkadaştan öte az önce farkına varmadan ısırdığım dudaklarımdan süzülen kanı mendiliyle siliyor ilk defa bir erkek bana sarılıyor evladım akıllı ol sen bunca zulme dayanacak güçtesin bir hal çaresi vardır çözülür vurursan hayatın söner kendine acımıyorsun sevdiğine acı bari diyor bir saat sonra okuldan ayrılıyorum



Haftalardır okula gitmemişim Allaha sığınıyorum geçen hafta annesini bahçede kadınlarla otururken görüp arabayı üstüne sürüyorum cümle mahalle kadınları konu komşu kaçıyorlar

Karakolda ifade veriyorum belasıyım bir onun değil bütün mahallesinin karakolda ki komiser

Biraz hırpalıyor beni aynı günün akşamı evine girerken kafasına taşı çakıyorum ve kaçıyorum

Sabah yine merkez karakolunda dayak yiyorum.

O sabah teyzem teyzeme anlatıyorum olanları gideriz isteriz oğlum neden utanıyosun aslan gibisin diyor babam diyorum susuyor gelmez diyor annem diyorum biliyorumj aslında annemde gelemez üvey babam ceza evinden firar etti onla beraber kaçak hayatındalar ve ben bir başımayım sarılıp teyzeme ağlıyorum Allah büyüktür Cuma namazından sonra okula gidiyorum dersten çıkıyorlar güle oynaya hayat ne güzel gençlikte.

Ayşe sınıftaki dert ortağım sırdaşım anlıyor beni laz kızı deli mert en zor anlarımda hep yanımda aranıyorum onda kalıyorum anne babası da çok seviyor beni evin oğlu gibiyim

Bana bağırıyor uzaktan ağabeyii abi bi dakika gel bi şey diycem buyur diyorum ne var kaşlar çatık kızma diyor yemek yapayım beraber yeriz dertleşiriz az biliyorum ki haber var dayanamıyorum he diyorum. Eve girer girmez kokusunu alıyorum O O burada mı diye bağırıyorum yok diyor ne işi var bur da eve gitti ama yatak odasına girip dolabı açtığımda

Bir ceylan yavrusunu suya inmiş görüyorum boynuma sarılıyor itekliyorum o sıra kapı kapanıyor ayşe korkumdan evden kaçıyor.salona geçiyorum ben yaseminde mutfağa inanılmaz bir istikrar o zamanlarda boğazıma düşkünüm oda biliyor yemek yapıyor bana ben salonda oturuyorum sigara sigara üstüne dolapta duran şaraba gözüm takılıyor ki Cuma

Ki Allahtan korkuyorum Ki o yanımda allak bullak olmuş dünyam düşüyorum hiçbir şeye tutunamadan düşüyorum.



Yemek hazır bir tanem diyor masaya oturuyoruz lokmalar ağzıma giriyor ama boğaza geldiğinde takılıp kalıyor gözlerine bakamıyorum zaten oda hiç bakmıyor sürekli tedirgin bir ceylan gibi avcısını gözlüyor razı kaderine sanki biliyor buradan çıkamayacak çıkmakta istemiyor zaten o dakika sanki hissetmiş gibi dolaptan şarabı ve iki kadehi alıp yanıma geliyor

Birinci şişe bitene kadar ikimizde susuyoruz ikinci şişenin ortalarında bana olan biteni anlatıyor ve ekliyor seni seviyorum direnemedim aileme zorla verdiler gibisinden anlatıyor olanları vur beni diyor ya en çok o dakikalar vuruyor beni

Konuşmuyorum tek kelime doluyorum doldukça doluyorum ben doluyorum kadeh doluyor hayat dolmuyor bomboş

Üçüncü şişede bitiyor ve kalkıyorum ayağa en can alıcı soruyu soruyorum sen şu an nişanlımısın evet diyor kahkahalarla gülüyorum ben güldükçe anlamsız bakıyor yüzüme ben gülüyorum deli gibi sarhoşluğuma veriyor şarap aklımı başıma getirmişti dönüp arkamı tam gidecekken hırsla yüzüme bak diyorum senin ne iin var burada benimle defol demek ki benimle nişanlanmış olsaydın aynı şeyi bana da yapacaktın sana acımıyorum seni kendine karı alacak adama acıyorum diyip en adi en hain darbeyi indiriyorum.

Bak senin namusunda benim git kaderini yaşa evet dedin bedelini ödeyeceksin bu saatten sonra ben seni ne yüreğime ne hayatıma alırım diyip ortalığı cehenneme çeviriyorum





DEVAMI EDECEK ARKASI YARINNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN