Bir Varmış Bir Yokmuş

• 13 Aralık 2014 Cumartesi 20:04:26

Masallar dinledik.

Henüz yaş almamış yanaklarımızda çocuk pembeliği üstelik.
Bir varmış bir yokmuş dedi anlatan.
Göz ardı ettik o büyüklerin korkulu dünyasını.

Develer tellal oldu pireler berber.
Rapunzel saçlarını uzattı, pamuk prenses prensinin öpücüğüyle uyandı.
Fareli köyün kavalcısından kurtuldu tüm çocuklar.
Kül kedisi prensiyle mutlu oldu, çirkin üvey kız kardeşler başkalarıyla.
Uyuyan güzel uykusundan uyandı hayale uyanır gibi.
Deniz kızı prensine kavuştu ve dillere destan oldu düğünleri.
Pinokya akıllı çocukların arkadaşı oldu ömür boyu.
Kırmızı başlıklı kız, kurdu keskin zekasıyla yendi.

Sonra masallar bitti.
Ne develer tellal oldu ne pireler berber.
Bir varmış bir yokmuşla başlayan cümlelere gülündü.
Sonra çocuk pembeliği zifir siyahı kötülüklere bulandı.

Aslında masalların hiçbiri böyle değildi.
Güzel biten her şeyi kötü sona eriştirdi insanlar.
Büyüdükçe kötülüğü öğrendik.
Sonra yalanı, yarı yolda çekip bütün gemileri yakmayı.
Boğulmayı öğrendik, boğanların çirkin kahkahaları eşliğinde.

Ne develer tellal oldu ne pireler berber.
Rapunzel iki çocuğuyla yokluk içinde kalırken prensin gözlerini oydu kötü kalpli cadı.
Pamuk prensesi prens uyandırmadı, uyur halde bulup kaçırdı
Fareli köyün kavalcısı tüm çocukları bir nehre sürerek boğdu.
Külkedisi mutlu yaşadı, fakat kız kardeşleri ömürlerinin kalan kısmını kör dilenciler olarak geçirdiler.
Uyuyan güzel uyandığında iki çocuk annesi olduğunu fark etti, uykusunda ona tecavüz eden kralın varlığından bihaber.
Deniz kızı kendini denize attı ve yok oldu . Ölümdü bunun hikayesi.
Pinokyo yaramazlığının bedelini idamıyla ödedi.
Kırmızı başlıklı kız ninesiyle birlikte kurda yem oldu.

Bütün masallar güzeldi özünde.
Büyüdükçe mayasına kötülüğü katmasaydı insan.
İyi kalabilirdi büyüdükçe.
Kötüyü iyiden arındırabilseydi insan.

Ne develer tellal ne pireler berber.
Gerçekler de acı masalların özü de.

Ya insan,
İnsan özünde neydi?
İyi mi, kötü mü?
Yoksa her ikisinden de çok fazlası mı?

Bir varmış bir yokmuş bütün masallar
Başında doğar sonunda ölürüz.

Mutlu son içinde acı da taşır mı,
Hissettiğimiz her duygu iyi miydi?

Acı da hissedilmek ister oysa.

Bir varmış bir yokmuş.
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde.
Az gittim uz gittim, dere tepe düz gittim.

…

Masal bu ya.
Kötü son yoktur.
Özünde hep iyidir çocuklar,
masallar hep onlarla güzeldir.

Çocuk kalmak,
Büsbütün iyi, baştan başa temiz.
kötü niyetli kurtlara, hileli cadılara rağmen.

İyisiniz çocuklar,
çok iyisiniz.


N.K-2014

“Çocuk edebiyatı için kitaplıklar dolduğu gün hepimiz birer iyi kalpli kahraman olacağız.”