Kumru'ma

• 1 Kasım 2014 Cumartesi 23:12:39

Bir kumru kondu balkonuma bir eylül ikindisi.Hüzün kokuyordu gözleri,öylesine masum ve öylesine yaralı.O bir çift göz esir etti beni.Yara almıştı belli ki.Hem ışıl ışıl bakıyor hem yürek yakıyordu.Okşadım bedenini ürkütmeden,kanatlarını yokladım.Bulamadım yara nerdeydi,gizlemişti bedenine saplanan hançeri.Ama o dimdik duruyordu,umut dolu ve ışıltılı…

Sen hayatıma girdiğinde yaralı kumrunun bakışı vardı gözlerinde.Hem küskün,kırgın,hem yenilmez,isyankar...Ama en çok da sevilmeye hasret.Sadece bir fotograf koydun karşıma önce,işte o bana yetti.Gönlümü ısıtan muhteşem bir yüz...Temiz,ay gibi parlayan siman,ışıl ışıl gözlerin tutsak etti beni.Daha yüzünü görmeden,sesini duymadan,elini tutmadan…

Sonra yüzünü gördüm,sesini duydum,elini tuttum.Gülüşünü soludum uzun uzun.Bir gülüşe böylesine esir mi olur insan,etrafta kahkahalar cirit atarken?Tek bir gülüşe mi yanar bu can?Bir çift elenın nasıl bağımlısı olunur,neyin büyüsü bu?Kaç fırtına kırar zincirlerini bu prangasız esaretin?

Sardım sarmaladım yaralı kumrum seni,artık ömrümün en değerli konuğusun,sana sarıldığım ilk günden beri.Gün geldi hesapsız çekip gittin,gün geldi gönül balkonuma hiç uğramadın,halin nicedir demedin ama hep umutla bekledim sen de sonunda çıkıp geldin.Baş köşe senin,kurul sessizce… İhtiyacın olan her şey bende,en cömert sevgilerle gümüş tepsilerde,ne dilersen dile!Yeter ki gönül soframa kurul,yuvamızda mutlu ol,başka balkonlara uçup gitme.

Sen benim büyük sevdam,bir ay yüze nasıl bu kadar esir olur ki insan?Gökte her gece ay doğarken,tek bir ışığın peşinden koşar mı bir can?En büyük sevdam,bugün yine ışık saçtın etrafına.

Gülüşünle içimi ısıttın,sevginle cenneti sundun bana.Ötede değil cennet cehennem,inan sensizlik cehennemin diğer adı.Sen benim canımın içinde can olmuşsun bir kere,kaç fırtına kırar bu zinciri,kaç gidiş bitirir içimdeki seni?Sadece beni öldürür senin bir ters bakışın,bir kem sözün yeter buna,hele uçup gidersen başka yuvalara ben artık ben olmam ki.

Bir asır kadar uzun,bir nefes kadar kısa bir süredir damarlarında,koynunda besledin beni,ben seni koklarken yaralarıma merhem oldu terin.Her kanat çırpışında gideceksin diye ürperdi yüreğim,bazen de gittin,beni sadece sensiz değil bensiz de bırakarak.Çünkü sen olmadan ben olamam ki.Bak,bugün yine cenneti sundun bana,sadece sevgiyle bakan gözlerin,sımsıkı tutan ellerin,sarıldığında evrenin enerjisini akıtan bedeninle bana beni geri verdin.Balkonuma bir kumru kondu ya bir eylül günü,yani o büyük ve tek sevdamı verdi ya bana.Bil ki,uçar gidersen benden, bil ki, yokum artık ben,bu alem dar gelir bana.Beni senin kanatların korur ancak,senin güzel gözlerin şifadır bana.Elimi bırakma,yuvamdan ayrılma.

Geldin ya,bana beni yeniden verdin.Korkularımı,şüphelerimi de sil beyin kıvrımlarımdan.Bir tek gülüşünle canıma can,sevginle ömrüme ömür kattın yine bugün.Beni korkulara salma!Kalemin surlarını yıkma,nasıl ki ben bahçeme dikenli teller çektiysem,başka kumrular konmasın balkonuma diye,sen de yuvanı bil,uçma yabancı balkonlardaki gül kokularına aldanıp.Bugün ömrüme kattığın müjdeli bir sesti benim için,uçup da yüreğimi sessiz bırakma