O akıcı ve sürükleyici kotarılmışlığına rağmen arada konsantrasyonumun bozulduğunu belirtmeliyim. Neden mi? Çünkü bir öykü için çok ama çok karakter vardı. Hatta kahramanlardan bir kısmını tanımama rağmen, sık sık dönüp, kim kimdi diye kontrol etmek zorunda kaldım.

Bir öykü için, hatta uzunca bir öykü için, öykünün kaldıramayacağı kadar ismi konulmuş, ismiyle hitap edilen karakter var .

Bir ara, acaba bir roman mı, diye düşündüm. Bunca karakter ve olay var ama, roman olmanın çok önemli bir kriteri olan karakterlerin tahlilleri ancak olayla alakaları kadar yani bir öyküydeki kadar yapılmış. Eğer bu bir roman olacaksa, kahramanları okuyucuya tanıtıp, çaktırmadan, anlatıcı tarafsızlığına halel getirmeden karakter analizleri, hem de bolca, olmalıydı diye düşünüyorum. Aynı şey olay mekanları için de geçerli tabi...

Fakat bir uzun öykü olacaksa da onca isim kullanılıp okuyucunun dikkati öyküden alınıp, -kim kimdi- sorularıyla heba edilmemeliydi. Baş kahramansız yaşanan olay ve durumlar da daha sade geçilmeliydi. Mesela öyküde geçen Bora ve Hülya kısmı hastaneye kadar inanılmaz dengeliydi.


Sağlıcakla…

Bu yazarı beğeniyorum ve zevkle okuyorum.
Ama,
itiraf etmeliyim ki, bu yazıyı bitiremedim.
Yüreğim daraldı, gözüm yaşardı.
Gençliğimin karanlık günlerinin,
acı veren realitesiydi.