Sizin yazılarınızda en çok konuşma cümlelerindeki doğallığı seviyorum,
kurgu da ayrılmaz bir parçası tabi ki.
Beklenmeyen bir sondu fakat ne yazık ki bu tür gerçekler hep vardı ve hep olacak gibi.
Ellerinize, kaleminize sağlık.

Merhaba, İlgiyle bir çırpıda okudum kaleminize yüreğinize sağlık. Saygılarımla..

işte bu yüzden toplumsal sorunlarda halkı yüzde yüz suçlayamıyor insan. halk derken kendimi soyutladığımı düşünmeyin zira hepimiz dahiliz bu tanıma. halkın üzerinde darbelerle, silahlarla, tehditlerle, sürgünlerle kurulan ve dışa değil de içe yönelik tehditkâr bir devletin halkının apolitik, araştırmayan, geliştirmeyen, öğrenmeyen bir halk olması kaçınılmaz. önce Türk halkına maledilen erdemleri kaybettik, sonra yine Türk'e özgü cesareti, sonra inancı, sonra da herşeyi.

hal böyle olunca herşeye maddi olarak bakmaya başladık. dostluklara, aşklara, ölümlere ve trajedilere. ama umut hep oldu.

öykünüzde de bu halkın yaşadığı travmalar ilk ağızdan anlatılırcasına güzel aktarılmış. çözümün intiharda aranması bile herşeyi yeterince açıklıyor. elinize sağlık diyorum. her zaman ki gibi çok güzeldi.

Güzeldi, tebrik ediyorum sizi. İnsanların korku belasına bir selâmı dahi esirgemelerini çok güzel dile getirmişsiniz. Hikâyenizde benim en hoşuma gideni bu vurgu oldu, bir de Sami'nin kendisine getirdiği özeleştiri... Hayatımızın bir kesitini anlatmışsınız gibi idi. O kadar zorlanmamış yani. Bunları olumlu manada söylüyorum.

Selâm ile.

çok duygulandım, insanın aklına direk kendi ailesi, çocukları geliyor. tebrik ederim

Yok yav, dedirten bir final oldu. Tayfanın intiharını anlamlı kılmak için, duygulanmasındaki azabı da anlaşılır kılabilseydik.Çok değişik, ilginç bir kurguydu. O günlerin İsrail zulmü bugün de devam etmekte ve dur diyemeyenler hep intihar mı etmeli?..Geride bırakılanlar ne olacak....TEBRİKLER....


NOT:saminin değil, tayfanın kafasındakileri olacak ek cevabımdaki cümle...

kemnur tarafından 10/12/2014 11:27:13 PM zamanında düzenlenmiştir.