'Ezberledik, adına da eğitim dedik.'
Günümüz eğitim sistemi ne yazık ki ezbere dayandırılmıştır. Öğrencilere konu tüm bakış açıları ile verilmek yerine tek bir kaynağa sığınarak anlatılıyor. Öğrencilerse birer robot gibi farklı pencerelerden mahrum sadece gösterileni anlıyor. Bu konumda eğitimcilere de öğrencilere de iş düşüyor. Öğrencilere robot gibi her şeyi kodlamak yerine konuyu yaşatmak ve temelini anlatmak daha önemli.. Ne yazık ki, öğrencilerimizde hazıra alışmışlığın verdiği rahatlıkla öğrenmek , araştırmak için çabalamıyor. Hem eğitimcilerce hem de öğrencilerce eğitim işi alt seviyelere indirgeniyor. ’Konu belli, konu üzerine ezber yap.’ Ezber kalıcı bir yöntem olmuyor. Bana kalırsa ezber sadece günü kurtarmaktır. Sizlerle olabilesi en küçük örneği paylaşmak istiyorum. On iki ayı baştan başlayarak sonuna kadar sayınız. Oldukça kolay değil mi? Peki, şimdi on iki ayı tersten başlayıp sayınız. Bir önceki kadar kolay olmadı mı? Beynimiz ezber üstüne kodlanmış bir sistem gibi.. Baştan saymakta güçlük çekilmiyor fakat iş tersten saymaya gelince biraz da olsa zorluk çekiliyor. Bu ufak bir örnekti, bunun gibi daha binlercesi var kodlanmış..
Günümüz eğitim sistemi ’eğitim- öğretim’ terimini tam yerine getiremiyor. Evet, okullarda öğretim yapılıyor, peki ya eğitim? Eksik kalan bir şeyler var. Öğrenciler bu eğitim sisteminde tekdüzelikten kurtulamıyor. Toplum olarakta eğitim-öğretimin sadece ’Türkçe, Matematik, Sosyal Bilgiler, Fen Bilimleri’ den ibaret olarak görülüyor olması da acı bir gerçek.. Eğitim sistemimiz ne yazık ki, öğrenciyi sadece bu dersler üzerine yoğunlaştırıyor. Sanat gözardı ediliyor. Ülke içinde belki birçok yazar, müzisyen, ressam, heykeltıraş çıkacakken, eğitim sistemi ve aileler ’Müzisyen olacaksın da ne olacak? Avukat ol, doktor ol.’ diyor. Toplum olarak eğitimi sadece belirli derslerden ibaret olarak görmekten vazgeçmeliyiz. Öğrencilerimizin çok farklı hayalleri var. Kimi hayallerini resmetmek istiyor, kimi yazmak, kimi gitarıyla kendini ifade etmek istiyor, oysa maalesef ki hepsi tek bir düşünce etrafında toplanıyor. ’Bunlar hobi olarak kalmalı, ben avukat, doktor vs. olmalıyım.’ Bence eğitim bir amaç değil, mutlu bir yaşama giden araç olmalıdır.
-Merve Yıldırım