ANNEME (bence okumayın)

• 6 Haziran 2008 Cuma 16:13:51

Farkında olmadan yine dalmış gözlerim,
hayal kurmuşum çok uzaklara...
Birgün annem gelecek yavrum dıyecek bana ve ben sarılacam,koklayacam bıkarcasına.Gözyaşlarım yine damlıyor kağıdıma,yarın okulda arkadaşlarım annelerinin yaptıkları pastaları yiyecekler;oysa ben yine simit almaya inecem kantine,hep soruyorlar annen nerede? diye.Bende babama soruyorum ama herzamanki gibi babam kızıyor bana ve annen çok uzaklara gitti diyor.
Anneciğim ben eskisi gibi artık yaramazlık yapmıyorum,okuldan gelince çantamı,önlüğümü sağa sola atmıyorum artık kirli çoraplarımla oturmuyorum.
Arada sırada açılsada artık ayakkabımı bağlamasınıda öğrendim…
Anne artık erken uyuyorum,okulda kimseye karışmıyorum.Anneciğim en çokta beslenme çantama koyduğun o güzel yiyecekleri vardı ya işte ben onları çok özledim.Hani ben okula gittiğimde arkamdan bakardın ya öylece masum…Artık bakan hiçkimsem yok…Hem sensizim hemde yalnızım annem…Gece yine yağmur yağdı,gök gürlüyordu ben çok korkmuştum sen gelirsin diye beklemiştim ama yoktun ki...
Bugün anneler günüydü öğretmenimiz herkese soruyordu…Ne alacaksınız annenize ? diye
Mehmet arkadasımız çiçek alacağını söyledi.Ayşe arkadaşımız kazak alacağını söyledi…ve söylendi…söylendi…
Oysa sıra bana gelsin hiç istemiyordum ama sıra bana gelmişti ne alacaksın? dedi öğretmenimiz annene.Bende biz bugün babamla anneme sürpriz yapacakmışız ama ne olduğunu bilmiyorum öğretmenim.
Okuldan çıkmıştık eve gidiyordum ve benim sevincim inanılmazdı çünkü birazdan annemin yanına gidecektik…
Babamla yola çıktık,çok büyük bir alana gelmiştik heryerde ağaçlar vardı,mermer taşları vardı aklım karışmıştı ve birtanesinin başında durmuştuk… Babam dua etmeye başladı
sonra babam bana titrek sesiyle,işte evladım annen burada uyuyor…Babacığım ne zaman uyanacak annem? dedim.
Ama cevap alamadım
Sonra ben anneme bana küsmüsün ne olur uyan anne sana çok ihtiyacım var…Sana olan özlemim hiç dinmiyor gittiğinden beri...Yalnızlıklardayım annem...Terkedilmişliklerde saklıyım...Soğuk kaldırımlarda seninle sensizim annem...Ama anlamıstım artık annem bizi bırakıp gitmişti,çok sevdiği dilinden düşürmediği RABBiNE kavuşmuştu
ve orada annmeme söz verdim üzülmeyecektim,ağlamayacaktım…Çünkü yerini artık biliyordum.Ögretmenimiz anneler gününde bize demişti ki ‘’Anneler evlatlarının üzerinden sevgi kanatlarını hiç eksik etmez ve her zaman sıcacıktır’’ demişti.Ve ben bunu işitince çok sevinmiştim çünkü sen olmasan da kanatlarının hep üzerimde olduğunu artık biliyordum
...SEN RAHAT UYU ANNECİĞİM...