BEN SENİ SEVMİŞ(T)İM

• 5 Haziran 2008 Perşembe 13:18:56

Sevgi aslında beklenen kadar insana gelişinde ki samimiyeti ve hassasiyeti kime yaşattı ki şimdiye kadar?Sevgi hayallerin yalnızlığında vazgeçilemeyen ve yanına hiçbir şeyi yakıştıramadığımız bir tutku olmuştu çoğu zaman...
Hüzünlenmek mi çare olacaktı karamsar halime;oysa ruhumun derinliklerinde bedenim ızdıraplarla doluydu...
Bu halime ağlamak,bir damla gözyaşı dökmek mi çarem olacaktı?
artık yaşanılması beklenen guzellikler sonunda bitti...
Hikayelerime karıştı yaşanılacağını sandığım umutlarım,artık keşkelerle doldu yüreğim...
Belki hüzün saracak bedenimi ama bu acı hislerimin bir manası olmalıydı…
Yağmur damlalarını düşünüyorum ve ıslanıyorum,hayallerim ıslanıyordu ve attığım her adımlarımda benden bir sen uzaklaşıyordu…
Şimdi ben ıslanan hayallerimle beraber yaşamaya devam ediyorum.Sevgi adına deyip cıktığım yolculuğumun sonu belli ki terk edişlerle doluydu…
Hayatın bana ne vereceği belliydi ama ben bunu kabul edemezdim…
Sonunda yalnız kalmıştım gece olsun istiyordum çünkü gecenin o karamsarlığı ile halet-i ruhiyem birbirilerini tamamlıyordu…
Evet aşk son halini almıştı ve bana düşen artık susmaktı.Düşüncelerime dalınca sen geliyorsun aklıma ve yalnızlıklarda kaldığın zamanları ve yalnız bırakışlarını düşünüyorum…Belki de susmalıyım…Ama sen her zaman hüzün dolu veda buselerindeydin…
Sana koştuğum yollarda engellerine çoğu kez takılmıştım ve kanamakta olan ayaklarımın acısı yüreğimdeydi…
Üzülüyordum bu karamsar halime ve biliyordum ki şehrin usulca karanlığa gömülüyordu…Ve anladım ki insan bazen hak etmeyenlere karsı çekip gitmesini bilmeli…Yaşanılmasa da bazı bekleyişler yüreklerde yaşatılıp hayallerde ki yağmurlarda iki kişilikte ıslanmasını bilmeli…Meğer hayat herzaman iki kişilik değilmiş oysa insan isterse hayatı iki kişilikte yaşayabilirmiş…Dinleyelim belki de karanlık yalnızlığın bize anlatmak istediği bir şeyleri vardır.