Bir yerlerde tikanip kaldiginda hayat

• 15 Haziran 2006 Perşembe 20:27:08

Soluk almak güçlestiginde,yüregin susup, mantigin sürüklemeye basladiginda ayaklarini, daglara dönmeli yüzünü insan. Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüregini ferahlatacak; yeni insanlarla tanismali, yeni kesifler yapacak...Hep isteyip de, bir gün yaparim diye erteledigi ne varsa, gerçeklestirmeyi denemeli!

Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklastigini; zamanin bir nehir, kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculugun devam ettigini anlamali .. Bas döndürücü bir hizla geçiyorsa bir birinin ayni günler, her aksam ayni can sikintisiyla eve giriliyorsa, degistirmeye çalismali bir seyleri; küçük seylerle baslamali belki; örnegin, bir kaç durak önce inip servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüregine takmali günes gözlüklerini; gördügünü hissedebilmeli!

Sagligini kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce, degerli olabilmeli hayat! Illa büyük acilar çekmemeli, küçük mutluluklari fark etmek için! Baskasinin yerine koyabilmeli kendini; aglayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli! Aglayana omuz, inleyene çare olabilmeli! Su; adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamali; sevgisiz, teşekkürler kalarak!

Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, derin bir soluk alip, hapsetmeli kokusunu içine...Günesin dogusunu seyretmeli arada bir, seher yeli oksamali saçlarini...Karda, yagmurda; sevincine, coskusuna; firtinada boranda; öfkesine, isyanina ortak olabilmeli doganin! Bir çocugun ilk adimlarinda umudu; bir gencin düslerinde gelecegi; bir yaslinin hatiralarinda geçmisi görebilmeli!

Çalismadan basarmayi, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayi beklememeli! Ama küçük, ama büyük; her hayal kirikligi, her aci; bir firsat yasamdan yeni bir seyler ögrenebilmek için; kaçirmamali! Çünkü; hiç düsmemissen, el vermezsin kimseye kalkmasi için, hiç çaresiz kalmamissan, dermani olamazsin dertlerin; aglamayi bilmiyorsan, nesesizdir kahkahalarin; merhaba dememissen, anlamsizdir elvedalarin...
Ne, herkesi düsünmekten kendini, ne; kendini düsünmekten herkesi unutmamali!

Bilmeli; çok kisa oldugunu hayatin; hep vermek ya da hep almak için...Sadece, anlatacak bir seyleri oldugunda degil, söyleyecek bir sey bulamadiginda da dinleyebilmeli!
Akli ve kalbiyle katilabilmeli sohbetlere...Hafizasi olmali insanin; hiç degilse, ayni hatalari, ayni bahanelerle tekrarlamamasi için! Sorulari olmali, yanitlari bulmak için bir ömür harcayacak! Dostlari olmali, ruhunun ve zihninin sinirlarini zorlayacak! Herkese yetecek kadar büyük olmali sevgisi; ama, kapasitesi sinirli olmali yüreginin ki, hakkini verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir tesekkür, bir elveda için... Yasam dedikleri bir sinavsa eger; asla vazgeçmemeli..sevmek ve ögrenmekten; ama, herkesi sevemeyecegini de her seyi bilemeyecegini de fark edebilmeli insan! Tipki, her seye sahip olamayacagi gibi. ..
Zamanin ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayati!
CAN DÜNDAR