KURMACA

• 27 Ağustos 2014 Çarşamba 06:26:51

Önümdeki, boş beyaz kağıda baktım uzun ,uzun..Biraz önceki yazma hevesim çoktan uçup gitmiş..Bazen böyle olur işte..Herkes repliklerini ezberlemiş,sahne gerisinde hazır beklemekteyken, sen elinle beynin arasında bir yol olduğunu fark edersin.İkisi de yolun bir başında durmuş,diğerini gözetlemektedir sinsi,sinsi..Bir şeyler yanlış gitmektedir de,ne!! Tam sahneye çıkacakken birinin eteği mi sökülmüş?Bir diğerinin perukası mı yana kaymış biraz!!Eyvah,vodvile mi gidiyor yoksa bizim Shakespeare!!Keşke öyle olsa..Sadece boş kağıda baktın ve kurmacanın mantığının yanlış olduğunu anladın.Bu değildi yazmak istediğin.Dünü ,yarın yeniden yazmak daha kolaydır.Hem daha bir inandırıcı olur öylesi.İnsan kendini koymak istediği yere koydu muydu ,yalanına ilk kendi inanır da daha bir sahici sahici anlatır. Yazmak da böyle bir şey işte.Bugünden,dünü yarınmış gibi anlatmak gibi bir farkı var sadece…