Kıt Kanaat Bir Yaşam...

• 30 Mayıs 2008 Cuma 00:47:28

Düştü gözlerin, kirpiklerimin ucundan.
Artık... Koyu karanlık atışmalar yaşanıyor yüreğimin çeperinde.

Her tarafımı sarmış zehirli bir sarmaşık. Adı konulamayan tekdüze yaşamlar. Bu yaşamların içinde kendime oynadığım esrik tiyatro oyunu.
Gidişin miladım oldu. Dönüşünse sadece rüyalarım.
Ağır makyajlı bir fahişenin düşlerinde büyütüyorum artık umutlarımı. Kaçırıyorum düşlerimi Firavun’un gazabından, korkuyorum.
Sokakta kaldırım taşları yapayalnız, bazen ıslak, bazen de kırık.

Her şeyimin sebebi sendin, senden sonrasını hiç düşünemedim.
Kaç mektup yazdım ama postalayamadım. Her pul yapıştırdığımda ıslak dudakların geldi aklıma. Taze, diri ve kırmızı.

İçimden kopup gidenlerin haddi hesabı yoktu. Ben hep hesap ödemeden kalkmıştım aşk sofrasından.

-Hem kimin haddine.

- Sen -

Soğuk bir başkent sabahına denk gelmişti gölgen. Saat sabahların körüne vurulmuştu.
Güneş balçığından sıyrılıp, belki de sana doğmuştu.

O güneş artık bana doğuyor, rüzgârınsa beni uzaklarıma uzaklarıma savuruyor.