VARLIK VE YOKLUK BİLİNCİ 1

• 14 Temmuz 2014 Pazartesi 22:34:56

VARLIK VE YOKLUK BİLİNCİ.
1

Alemlerin Rabbi olan Allah ın Adı ile başlıyorum ,kainatta ki canlı,cansız tüm mahlukatın bilerek yada bilmeyerek,isteyerek yada istemeyerek itaat ettiği
Allah ın adı ile başlıyorum.Ve kalemimi bu ilk harflerden itibaren her şeyimle kendisine ait olduğum Rabbime teslim edip,aradan çekiliyorum.Selat ve selam Peygamberimiz Hz Muhammede,aline ashabına ve tüm Peygamberlerin üzerine olsun.

Bizim ilk gençlik yıllarımızda elimizden düşürmediğimiz,hani o hep mükemmel bir Müslüman delikanlı yada o kusursuz mümine karakterlerinin resmedildiği malum romanlardaki gibi bir hayat değil bu yaşadığımız.O kitaplar bilinçli yada bilinçsiz olarak bir rol model çiziyordu bizler için,yada en azından benim için.Bana gösterilen bir kıyafet ,bir şablon vardı ve benim de o şablonun içine girmem gerekiyordu.Güzeldi çünkü ve olması gerekendi.Ama hayat romanlarda ki gibi değildi ve insan hep mükemmel hep kusursuz hep dimdik ve hep olması gerektiği gibi kalamıyordu.İnsandınız ve bir sürü zaafınız vardı,düşüyor, kalkıyor burnunuz sürtüyor ,yeri geliyor rezil, yeri geliyor vezir oluyordunuz.İşte ta o zamanlar düşünmüştüm ,insanı olduğu gibi yazmayı.Hatasıyla ,sevabıyla ,eğrisi ve doğrusuyla.

Yol belli,iz belli ama gidemiyoruz ,gün gelip anne baba olsak,boy boy çocuklar da büyütsek,içimizde ki çocuğu bir türlü büyütemiyoruz değil mi.Her ne kadar bilirsek bilelim eğriyi ,doğruyu,bir türlü o hep istediğimiz iyi insan,kamil Müslüman,mükemmel anne,kusursuz baba yada evlat olamıyoruz.Bırakın çevremizle ,insanlarla barışık olmayı,kendimizle ve hatta Rabbimizle barışık olamıyoruz.Her iç savaşta kan kaybediyoruz ,hem kendimize hem de başkalarına yeniliyoruz.

Hayatım,akan sular gibi durmadan çağlayan ruhuma hep bir yön aramakla geçti.Hiç bir ânı yoktur ki insanın düşünceden hâli olsun.Farkında olsun yada olmasın sürekli düşünür ,bir şeylerle meşgul olur insan.Dünyada ki canlı,cansız tüm diğer mahlukatta böyledir,sürekli bir meşguliyet ve arayış içerisindedir.Neden peki bu çaba,nereye gitmek istemektedir mahlukat.Her bahar neden canhıraş bir çabayla uyanıyor toprak,ipek böcekleri,arılar,karıncalar neyin derdindeler.Çocuklar neden bir lahza durmaz,bize bir rahat vermez.Bu örnekleri sonsuza kadar çoğaltabiliriz ama bizim için sonuç çıkartacak kadarı kafidir.

Mânasını aramaktadır mahlukat,bizim dışımızda ki her canlı her cansız bilir manasını,bilirler bu koca kainat kitabı içerisindeki harf anlamlarını ve buna kusursuzca riaayet ederler.Hiç dikkatinizi çektimi bilmiyorum,hayvanlarda ve bebeklerde gizli bir bilgelik görürüm ben.Sanki şuurundadırlar hakikatin ve içten bir teslimiyetle boyun eğmişlerdir Rahman ın kendilerine verdiği vazifeye.Bunun aksine insanlarda ki tefessüh etmişliği,kendini bilmezliği de görüyorsunuz değil mi.
Kendini bilmezliği…
Yunus Emre Hazretleri buyurmuş ya hani;
İlim ilim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsin
Ya nice okumaktır.

Peki nedir bu kendini bilmek,ne anlama gelir,hangi sırları ihtiva eder,insana nasıl bir rota çizer.Allahın yardımıyla şimdi bu konuya temas etmeye çalışacağım.